စနစ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳး

ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ ကုိယ္ေတာင္ မေ၀ခြဲႏုိင္ေတာ့

ဘာေတြကို သြားၿပီး ပုိင္းျခားႏုိင္မွာမို႔လုိ႔လဲ

ေျပာင္းလဲမႈ စနစ္ဆုိတာ

ငါ့စိတ္ထင္

ဘာမွမလုပ္ရွားပဲနဲ႔

တကယ္မျဖစ္လာတဲ့ အိပ္မက္။

ခုခ်ိန္မွာက

ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘ၀ဆိုတာ သုသန္တစ္စ

ခမ္းနားတဲ့ စင္ျမင့္ဆိုတာက ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ

ႀကီးမားတဲ့ အေတြးအေခၚေတြက လမ္းေဘးက အမိႈုက္ပံုထဲမွာ

ျမင့္ျမတ္တဲ့ က်င့္စဥ္ေတြက နံရံေလးဘက္ကိုမလြန္ဘူး

စစ္မွန္တဲ့ အယူအဆေတြက ေသြးအိုင္ထဲလဲေလ်ာင္း။

ကာလသံုးပါး တိုက္ပြဲသံေတြနဲ႔

ေျဗာင္းဆံေအာင္ `က` ေနရတဲ့

ငါတုိ႔ေတြဟာ သံပိုက္လံုးထဲ

ျပြတ္ထည့္ထားတဲ့ ဖါးသူငယ္ေတြလုိပဲ

ဘ၀ကေပးတဲ့ ေဇာေတြေၾကာင့္ ေမာၿပီးရင္ ထပ္ေမာလို႔

ဒီဘက္ပုန္း ဟုိဘက္ေျပးရင္းနဲ႔ အသက္ရႈၾကပ္ရတဲ့အထဲ။

ေခြးမည္းေတြက ေနာက္ကဟပ္

ထြက္ေပါက္က ဘယ္ေနမွန္းမသိေတာ့

အသားေတြက အစစီပတ္က်

ေသြးေတြ တစိမ့္စိမ့္ယုိဆီး

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဇီ၀တနဲ႔ရုပ္

တစ္လမ္းစီ ခရီးဆက္ၾကရ။

အေ၀းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကဗ်ာ

ဒီကဗ်ာကို ကုိေနဘုန္းလတ္အတြက္ ရည္စူးၿပီးတင္လိုက္တာပါ။

ယုန္ကေလး