နအဖ၏ထိုးစစ္ကို ေျပာက္က်ားစနစ္ျဖင့္ ေကအန္ယူ တြန္းလွန္သြားမည္
NEJ/ ၂၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၇

ေကအန္ယူ ေဒသမ်ားအတြင္း နအဖႏွင့္ ဒီေကဘီေအပူးတဲြၿပီး ထုိးစစ္ဆင္ေနမႈမ်ားအား ခုခံတုိက္ဖ်က္သြားကာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏွစ္ရပ္ စလုံးႏွင့္ပူးေပါင္း၍ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရး တံခါးပြင့္လာေစရန္္ ႀကိဳးစားသြားမည္ဟု ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး (ေကအန္ယူ)၏ တတိ ယအႀကိမ္ ဗဟုိေကာ္မတီအစည္းအေ၀းမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္လိုက္သည္။

ယမန္ေန႔က ၿပီးဆုံးသြားသည့္ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေ၀းအား ေကအန္ယူအေျခခံေဒသ တေနရာတြင္ ယခုလ (၁၇) ရက္မွ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး KNU ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တပ္မဟာအသီးသီး မွတပ္မဟာမႉးမ်ား၊ ခ႐ုိင္ဥကၠဌမ်ားႏွင့့္ သက္ဆုိင္ရာတာ၀န္ရွိသူမ်ား စုံညီစြာတက္ေရာက္ၾကသည္။

ေကအန္ယူအေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ပဒုိမန္းရွာလားဖန္းက “လက္ရွိႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကုိ ျပန္သုံးသပ္တဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူ ေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြဟာ စိတ္ဓာတ္မက်သြားဘူး။ နအဖရဲ႕ထိုးစစ္ေတြကုိ ဆက္ၿပီးေတာ့ တုိက္ပြဲ၀င္မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အေနနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာရွိ တဲ့ တုိင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြ၊ ျပည္သူေတြ၊ က်န္တဲ့ႏုိင္ငံေရးပါတီအဖြဲ႕အစည္္းေတြနဲ႔လက္တြဲၿပီး ႀကိဳးပမ္းသြားမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ရွိပါ တယ္” ဟု ေျပာသည္။

နအဖစစ္အစုိးရက ဒီေကဘီေအႏွင့္ပူးတဲြၿပီး အာရွလမ္းမေဖာက္လုပ္ရန္အတြက္ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး တပ္မဟာ (၆) နယ္ေျမ အား (၃) လႏွင့္ အျပဳတ္တုိက္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားေၾကာင္း သိရသည္။

ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ကရင္အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ (KNDO)၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ မန္းေက်ာ္ေဖက “ဒီႏွစ္ေအာက္တုိ ဘာလကစၿပီး ဒီေကဘီေအနဲ႔နအဖ ပူးေပါင္းတပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ တပ္မဟာ (၆) နယ္ေျမကုိ အျပဳတ္တုိက္မယ္လုိ႔ ႀကဳံး၀ါးထားတယ္။ က်ေနာ္ တုိ႔ကုိလာတုိက္ဖုိ႔ သူတုိ႔အေနနဲ႔ လူသူလက္နက္ နယ္ေျမအေနအထားကၽြမ္းက်င္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ ဘယ္ ေနရာမွာ ဘာရွိလဲဆုိတဲ့ အားသာခ်က္နဲ႔ ခံစစ္ရွင္ေျပာက္က်ားစနစ္ကုိ အသုံးျပဳၿပီး တြန္းလွန္သြားမွာျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာ ေတြကုိ ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔မေျဖရွင္းဘဲ အျပဳတ္တုိက္ေရးလမ္းစဥ္ဆုိတာကုိပဲကုိင္စြဲၿပီး ေျဖရွင္းမယ္ဆုိတဲ့နည္းကေတာ့ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ ဘူး” ဟုေျပာသည္။

အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္လာသူ တပ္မဟာ (၁) ေဒသ သထုံခ႐ုိင္ဥကၠဌ ပဒုိေအာင္ေ႐ႊ ကလည္း သထုံခ႐ုိင္အတြင္း နအဖစစ္တပ္၏ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကို တင္ျပသည္။

၎က “ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏုိ၀င္ဘာလကေနစၿပီးေတာ့ နအဖတပ္ရင္း (၇) ရင္း၊ ဗ်ဴဟာ ႏွစ္ဗ်ဴဟာ က်ေနာ္ တုိ႔ခ႐ုိင္ထဲကုိေရာက္ေနၿပီး ရိကၡာသယ္္ ဖုိ႔ လမ္းေတြေဖာက္တယ္၊ လမ္းေတြ ျပင္တယ္။ တ႐ြာကုိလူ (၃၀) ႏႈန္းနဲ႔ လမ္းေတြေဖာက္ခုိင္း ေျမေတြသည္ခုိင္းတယ္။ ကုိယ့္စရိတ္ကုိယ္ စားၿပီး သြားလုပ္ေပးရတယ္။ ႀကိဳး၀ုိင္း႐ြာ ျမစ္က်ဳိး႐ြာနဲ႔ အဲဒီအနီးအနားက႐ြာေတြ အားလုံးသြားၿပီးေတာ့ အလုပ္ လုပ္ေပးရတယ္။ အခုအခ်ိန္က စပါးရိတ္သိမ္းခ်ိန္ဆုိေတာ့ ႐ြာသားေတြ အေတာ္ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္။ အတင္းအဓမၼခုိင္းတယ္၊ စစ္တပ္က ရိကၡာေတြ ေတာင္းတယ္” ဟု ေျပာသည္။

သထုံခ႐ုိင္အတြင္း ႏုိ၀င္ဘာလမွစ၍ နအဖစစ္တပ္က စစ္သုံးလမ္းမ်ား ေဖာက္လုပ္လ်က္ရိွရာ က်ဳိက္ေကာ္မွ ပိႏၷဲေတာ၊ ေလးေက၊ က်ေသာင္းဆိပ္႐ြာအထိျဖစ္ၿပီး တံတားထုိးရမည္ဆုိပါက လုိအပ္သည့္ သစ္၀ါးမ်ားအား ေဒသခံ႐ြာသားမ်ားက ရွာေဖြေပးေနရသည္ဟု ပဒုိ ေအာင္ေ႐ႊက ေျပာသည္။

KNU ေဒသမ်ားအတြင္း ထုိးစစ္ဆင္ေနသည့္ နအဖတပ္ရင္းေေပါင္း (၁၈၇) ရင္း ရိွေၾကာင္း သိရသည္္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

ဒီေကဘီေအကားတိုက္ခိုက္ခံရသျဖင့္လူ(၂)ဦးေသဆုံး
NEJ/၁၈ဒီဇင္ဘာ၂၀၀၇

ယေန႔နံနက္ (၈)နာရီတြင္ ေကာ့ကရိတ္မွ ျမ၀တီၿမိဳ႕သုိ႔ ထြက္ခြာလာသည့္ ယာဥ္တန္းတြင္ပါ၀င္သည့္ တုိးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာကရင္အမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္ (ဒီေကဘီေအ)ကား တစီးအား ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (ေကအန္ အယ္လ္ေအ)တပ္ရင္း (၁၈)က ေအာက္ဘုိတဲႏွင့္ အလယ္ဘုိတဲၾကားတြင္ ၾကားျဖတ္တုိက္ခုိက္ရာ ယာဥ္ေပၚလုိက္ပါလာသည့္ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႕၀င္တဦးႏွင့္ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕၀င္တဦး ေသဆုံးသြား သည္။

ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ တပ္မဟာ (၆)မွ ဗုိလ္မႉးတဦးက ယခု တုိက္ခုိက္မႈအား အတည္ျပဳၿပီး အေသးစိတ္ အစီရင္ခံစာ မေရာက္ရွိေသးေၾကာင္း ေျပာ ၾကားသည္။

ေကာ့ကရိတ္ၿမိဳ႕မွ မ်က္ျမင္ကုန္သည္တဦးက “ဒီမနက္ (၇) နာရီခြဲေလာက္မွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီေကဘီေအ(၁) ဦးနဲ႔ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕၀င္ (၁) ဦးေသသြားတယ္။ ပ်က္စီးသြားတဲ့ကားနဲ႔ အေလာင္း (၂) ေလာင္းကုိေတာ့ ေကာ့ကရိတ္ ျပန္သယ္သြားၿပီ” ဟု ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔ ေျပာသည္။

ယခုတုိက္ခုိက္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ အျခားအရပ္သတင္းတခုတြင္ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႕၀င္ (၄) ဦးႏွင့္ အရပ္သား (၂) ဦး ေသဆုံးသည္ဟု ေျပာဆုိလ်က္ရွိသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

က်မဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရေလးမ်ား (၁)

ေႏြရာသီေတာင္ ေရာက္ေတာ့မွာဘဲလို႔ က်မ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ဆရာမ စာသင္ရင္းနဲ႔ ေတြးေနမိတယ္။ ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးမို႔လား မသိဘူး။ က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးႏွစ္ပင္ရဲ႕ အရြက္ကေလးေတြက အ၀ါရင့္ေရာင္သန္းၿပီး ေလတုိက္တဲ့အခါတုိင္း ေၾကြက် လ်က္ရွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မတို႔အတန္းကို စာသင္ဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္လာတာကေတာ့ ျမန္မာစာ ဆရာမ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ က်မတို႔ ျမန္မာစာ ဆရာမက က်မတို႔ကို ေက်းရြားဓေလ့ႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ က်မတို႔ကို လာသင္ေပးတယ္။ ကဗ်ာထဲမွာ ေတာရဲ႕ ဓေလ့၊ ရိုးရာ၊ ေက်းရြာသူရြာသားေတြက ဘယ္လိုရိုးသားတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မနဲ႔တခံုတည္း ထိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္က က်မကို အခုလုိ ေျပာတယ္။ ဆရာမက ဒီကဗ်ာလာသင္တဲ့အခါမွာ သူရြာကို သူသတိရတယ္။ ျပန္ခ်င္တယ္ ။ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရင္ ရြာမွာ ရွင္ျပဳပြဲရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကလည္း ဇာတ္ငွားမယ္တဲ့။ က်မ သူကို ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ နင္ဘယ္မွာ သြားၾကားတာလဲ။ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕။ သူမက ဟုတ္တယ္။ သူအေမက သူဆီစာ ေရးေပးလုိက္တယ္တဲ့။ တကယ့္လုိ႔ ရွင္င္ျပဳပြဲလုပ္ရင္ ဘုန္းႀကီးက မႏၱေလးမွာရွိတဲ့ နာမည္ႀကီး ဇာတ္ကို သြားငွားမယ္လို႔ က်မကို လာေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မသ႔ူကို သိပ္မယံုဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ သူမက အၿမဲတမ္း ရြာကိုပဲ ျပန္ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာတာကိုး။ ဒါနဲ႔ က်မက ဆရာမစာသင္ေနတယ္။ စကားမမ်ားနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ညေန ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ က်မလည္း အေဆာင္ကို ျပန္လာတယ္။ အေဆာင္ေရာက္တာနဲ႔ လြယ္အိတ္ခ်ၿပီး ေရခ်ိဳးမယ္လုပ္တုန္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က က်မကုိ လာေခၚတယ္။ နင္ရဲ႕ဦးေလး ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒါ နင့္ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ သြားေတြ႔လိုက္ဦးတဲ့။ က်မလည္း ဦးေလး ေရာက္လာရင္ေတာ့ မုန္႕ဖိုးလည္းရမယ္။ အိမ္ကစာလည္းရမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပ်ာ္ၿပီး ဦးေလးကို သြားေတြ႔တယ္။ က်မရဲ႕ ဦးေလးက အေမဘက္က ေတာ္တယ္။ အေမရဲ႕ေမာင္ေပါ့ေနာ္။ ဦးေလးကိုေတြ႕ေတာ အရမ္းေပ်ာ္မိတယ္။ ဦးေလးလည္း ေပ်ာ္မယ္လို႔ က်မထင္မိ တယ္။ ဦးေလး က က်မအတြက္ မုန္႔ေတြနဲ႕စာေတြ ယူလာေပးတယ္။ က်မကို မုန္႔ေတြ ၀ယ္ေကၽြးလို႔ေပါ့။ ေနာက္ၿပီး စာကိုႀကိဳးစား တဲ့။ စာတတ္မွ သူမ်ား အႏွိမ့္မခံရမွာတဲ့။ က်မရဲ႕ ဦးေလးက (ေကအဲန္ယူ)မွာ အရာရွိတစ္ေယာက္ေလ။ က်မကို သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ဟုိစကားဒီစကား လိုက္ေျပာၾကတယ္။ ဦးေလးက က်မအတြက္ အိမ္က ေပး လုိက္တဲ့စာပါတယ္၊ အုန္းဆီေတြလည္း ယူလာေပးတယ္ ။ ဒီႏွစ္ ရြာကို ျပန္မလာဘူးလားတဲ့ က်မကိုေမးေတာ့ က်မက ျပန္ခ်င္ တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူလာႀကိဳမွာလဲ မႏွစ္ကဘဲ ျပန္ၿပီးတယ္။ ႀကိဳမယ့္လူရွိရင္ေတာ့ က်မျပန္မယ္လုိ႔ သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဦးေလးက သူလာႀကိဳမွာေပါ့တဲ့။ တကယ္လား လို႕က်မျပန္ေမးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးေလး အလုပ္မ်ားတာကို က်မသိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံကေပးတဲ့ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနရတာေလ။ ဦးေလးက မၾကာခင္ သူျပန္ရေတာ့မယ္၊ အိမ္အတြက္စာထည့္ေပးခ်င္ တယ္ဆိုရင္ စာေတြေရးထားေပါ့။ ျဖစ္နုိင္ရင္ ဒီညဘဲ ျပန္ေရးပါတဲ့။ က်မလည္း စာေတြနဲ႕ ဦးေလးေပးတဲ့ မုန္႔ဖုိးကို လက္ထဲမွာ ကိုင္ၿပီး အေဆာင္ကို ျပန္လာေတာ့တယ္။ အေဆာင္ေရာက္တာနဲ႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ထမင္းသြားစားတယ္။ အလုပ္ေတြ အကုန္လံုးၿပီးတာ နဲ႕ အိမ္ကပို႔လိုက္တဲ့ စာေတြကို ေဖာက္ဖတ္ေတာ့တယ္။ စာထဲမွာ ပါတဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ က်မ မထင္မွတ္တဲ့ အေၾကာင္း ေတြပါလာတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီေက်ာင္းႀကီးပိတ္ရင္ ျပန္လာပါတဲ့။ က်မရဲ႕ ေမာင္ေလးေတြကိုလည္း ရွင္ျပဳေပးမယ္ေပါ့။ က်မ အလြန္၀မ္းသာသြားတယ္။ ဒါနဲ႕ အင္း ရြာကို ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း စာျပန္လိုက္တယ္။ က်မရဲ႕ တစ္ရြာတည္းသား သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္လည္း အိမ္က ပို႔လုိက္တဲ့ စာေတြပါလာတယ္။ စာေတြဖတ္ၿပီးတာနဲ႕ရြာကို တခါတည္း ျပန္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေတာ့တာပဲ။ က်မထက္ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ပိုဆိုးမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ သူလည္း သူရဲ႕ေမာင္ေလးကို ရွင္ျပဳေပးမယ္တဲ့။ ေက်ာင္းႀကီးပိတ္ရင္သူအေမ လာေခၚမယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ က်မတုိ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျမန္ျမန္စာ ေမးပြဲေျဖၿပီး ျမန္ျမန္ရြာကိုဘဲ ျပန္ခ်င္တယ္။ အခ်ိန္ေတြ၊ ရက္ေတြ၊ လေတြကို တရက္ၿပီးတရက္ တြက္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အားလံုးအတြက္ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ အခ်ိ္န္နီးကပ္လုိ႔ စာေတြက်က္ေနၾကၿပီ။ က်မတို႔အတြက္ကေတာ႔ အခ်ိန္ကၾကာေညာင္းၿပီး မကုန္ႏိုင္ သလိုဘဲ ခံစားမိတယ္။ က်မရဲ႕အက်င့္က စာေမးပြဲနီးတဲ့အခ်ိ္န္မွာ စာက်က္ရမွာ ပ်င္းတယ္။ မက်က္ဘူးေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့။ တျခားလူနဲ႔ ေတာ့ ခံယူခ်က္ခ်င္းမတူဘူး။ စာေမးပြဲနီးမွ စာက်က္လုိ႔ကေတာ့ က်က္ၿပီးသား ရၿပီးသားစာကိုလည္း ေမ့သြားႏိုင္တယ္လို႔ က်မထင္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိပ္ၿပီးမက်က္ဘူး။ ရၿပီးသားစာေတြကို ျပန္ေႏြးတယ္။ မရတဲ့စာေတြကို စိတ္ထဲမွာပဲ မွတ္ထားတယ္။ တကယ့္လို႔ စာေမးပြဲမွာပါခဲ့ရင္ သတိရရင္ေျဖခ်လိုက္မယ္။ မရရင္ မေျဖဘူးေပါ့ေနာ္။ ေက်ာင္းခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ စာေတြရၿပီးလားလို႔ က်မတုိ႔ကိုလာေမးရင္ ရၿပီလို႔ဘဲ က်မကေတာ့ အၿမဲတမ္း ျပန္ေျဖမိတယ္။ အခ်ိန္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကုန္ဆံုးလာေတာ့ စာေမးပြဲႀကီးေျဖဖို႔ အခ်ိန္ဘက္ကို ေရာက္လာေတာ့တယ္။ က်မတို႔ တဘာသာၿပီး တဘာသာ ေျဖဆုိတာေပါ့။ အဲလိုစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတဲ ့အခါမွာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဟိုစာမရလို႔ ဒီစာမရလို႔ ေျဖၿပီးသား ေမးခြန္းေတြကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကုိယ္ကိုု စိတ္တိုမိတာေတြကိုလည္း ေတြ႔ရတယ္။ က်မတကယ္ေျပာရရင္ က်မလည္း မရတာေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားကေတာ့ ရွိၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တခါမွ ေမးခြန္းစာရြက္ ေတြျပန္ၾကည့္ၿပီး စုတ္မၿဖဲဖူးဘူး။ ေျဖၿပီးသားေမးခြန္းေတြကို ေနာင္အတန္းတက္လာမယ့္ ေမာင္ေလးေတြ၊ ညီမေလးေတြ အစမ္းၾကည့္ရ ေအာင္ဆိုၿပီး အၿမဲတမ္းသိမ္း ထားေပးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မ ေက်ာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အက်င့္ဆိုးေလးလား၊ အက်င့္ေကာင္းလား ေတာ့မသိဘူးေနာ္။ စာေမးပြဲေျဖၿပီးတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး စတုိင္ပင္ၾကတယ္။

ယုန္ကေလး

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

အျဖည့္ခံ

က်မ သူမ်ားဘေလာဂ့္ကို လိုက္ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ စာအသစ္တင္ထားတာကုိ ေတြ႔ရေတာ့ ကုိယ့္ေဘာဂ့္ကုိ စာအသစ္တင္ရမွာကို သတိရေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ဘာစာေတြတင္ရမလဲဆုိၿပီး စဥ္းစားရင္း အေျဖတခုကို တိတိက်က် ခ်ေရးေတာ့မိတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ အျဖည့္ခံဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို က်မရဲ႕ေဘာဂ့္မွာတင္ၿပီး ေဘာဂ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေ၀ခံစားေစမယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ က်မစေရး ေတာ့မယ္ေနာ္။

လူတိုင္းလူတုိင္းဟာ ေမြးလာကတည္းက ဘာမွပါမလာဘူးဆုိတာ လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ဘ၀ကုိ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္က ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့ ေလွ်ာက္လွမ္းရမွာပဲ။ ကုိယ့္ဘ၀ေကာင္းစားဖို႔ ကိုယ့္နညး္ ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လုပ္ယူရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ လူေတြက ဘ၀ကို ရုိးသားစြာ ႀကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ကိုင္ၿပီး ေအာင္ျမင္သြားၾကတာရွိသလို တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြကေတာ့ မိမိဘ၀ကုိ အမ်ားထက္သာရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္တခုတည္းနဲ႔ ညစ္ပတ္ ေကာက္က်စ္တဲ့ နည္းလမ္းကိုသံုးၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္သြားၾကတဲ့ လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိမိရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရိုးသားမႈကို အသံုးခ်ၿပီး ကိုယ့္ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ခ်င္သလား။ ေျမေခြးလို ေကာက္ က်စ္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႕ ဘ၀ကိုေအာင္ျမင္ခ်င္သလား။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ရုိးသားမႈရွိၿပီး မွန္ကန္တဲ့ နည္း လမ္းကို အသံုးခ်ဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူျဖစ္လာၿပီဆိုမွေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ့္ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္ဓာတ္က်တာေတြနဲ႔လည္း ၾကံဳရမယ္။ ေပ်ာ္ရြင္စရာ ေတြနဲ႔လည္း ၾကံဳရမွာပဲ။ ဘ၀ဆိုတာ အၿမဲတမ္း သာယာေနတာ့ နံနက္ခင္းေလးတခုမွ မဟုတ္တာ။ ခ်မ္းသာတဲ့လူတန္းစားေတြလည္း သူ႔ဒုကၡနဲ႔ သူရွိတာပဲ။ ဆင္းရဲသားေတြမွာ ရွိေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္တာ ဘ၀ဆိုတာ ဒီေရ အတက္အက်လိုပါပဲ။ စကားပံု ေတာင္ရွိေသးတယ္ .ေပွ်ာ္ရာမွာ မေနပဲ ေတာ္ရာမွာ ေနရမယ္ဆုိတာေလေနာ္။ တကယ့္ေတာ့ လူေတြမွာ အားငယ္တဲ့စိတ္၊ ေၾကာက္တဲ့စိတ္၊ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ အမ်ားရွိေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ တခါတေလေတာ့ ကိုယ္က မထင္မွတ္ပဲ ျပင္လို႔ရတဲ့အမွား တခုကို လုပ္မိတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းမေနပဲ အဲဒီအမွားကို ဘယ္လိုျပဳျပင္ရမလဲဆိုတာ သိတဲ့လူကို ေျပာျပၿပီး အၾကံည%္ာေတာင္းသင့္ရင္ ေတာင္းရမွာပါပဲ မဟုတ္လား။ တကယ္လို႔ အဲဒီအမွားကို ကိန္းေအာင္းၿပီး ဘာမွမလုပ္ရဲ မကိုင္ရဲဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္ဘ၀ပဲ နစ္နာမယ္။

ကိုယ္ဘ၀ကို ကိုယ့္ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့အခါမွာ ျပည့္စံုျခင္းေတြနဲ႔ၾကံဳရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေပွ်ာ္စရာေကာင္းမလဲေနာ္။ အခက္အခဲဆုိတာကို လူတုိင္းေက်ာ္ျဖတ္ရမွာပဲ။ အခက္အခဲေတြ၊ ဒုကၡေတြအရင္ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွ ေပွ်ာ္ရြင္မႈေတြ၊သုခေတြကို ၾကံဳရမွာအေသအခ်ာပါပဲ။ ကိုယ္က လိုခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တာေတြဆိုတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို ပဲသိၿပီး ေပးဆပ္ရမွာ မသိဘူးဆုိရင္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာလဲ ျဖစ္ခြင့္ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ စိတ္ ဓာတ္က်ၿပီး ေတာင္းတမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမယ့္အစား ကိုယ့္လုပ္မယ့္ အရာကိုသာရဲရဲ လုပ္မယ့္ဆုိ အေကာင္း ဆံုးပါပဲ။ စစ္ေတာင္ မတိုက္ရေသးဘဲ ျမွားကအရင္ ကုန္ေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲေနာ္။ တကယ္လို႔ စိတ္ဓာတ္က် စရာေတြနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါမွာ ေပွ်ာ္ရြင္စရာေလးေတြလို စိတ္ထဲမွာ သတ္မွတ္ထားရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဥပမာ- တခုေျပာရမယ္ဆုိရင္ လူတစ္ေယာက္က စိတ္ဓာတ္ က်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အျပစ္တင္စရာရွားလို႔ ဖန္ဆင္းရွင္ကို အျပစ္တင္ေလသတဲ့။ ဖန္ဆင္းရွင္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ လူသားက အရင္စေျပာတယ္။ မတရားဘူး.လံုး၀မတရားဘူး တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဖန္ဆင္းရွင္က ဘာျဖစ္လို႔လဲကြာေပါ့။ လူသားက ကြ်န္ေတာ္ကို ဖန္ဆင္းတုန္းက ျပည့္စံုေအာင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ တခါတည္း မဖန္ဆင္းခဲ့ရတာလဲ။ အခုေတာ့က်ဳပ္မွာ အၿမဲတမ္း လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔တဲ့။ ဖန္ဆင္းရွင္က ေစတနာနဲ႔ပါကြာလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ လူသားက ဘာဗ်…ဘာေစတနာနဲ႔လဲ။ ဖန္ဆင္းရွင္ကလညး္ တကယ္ပါ ကြာ။ ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ အခက္အခဲ ေတြ၊ မျပည္စံုျခင္းကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွ ရလာတာကြ။ အဲဒါမွ ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာကို တန္ဖုိးထားတတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာရွိဖို႔ မျပည္စံုျခင္းေတြကို ဖန္ တီးေပးထားရတာပါကြာ…နားလည္ပါတဲ့…။ ကဲ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ ဘယ္လုိထင္မလဲေနာ္။ တကယ္ေတာ့ လူဆုိတာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အျဖည့္ခံပဲမဟုတ္လား။

ယုန္ကေလး

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

နအဖစစ္တပ္က ညႇဥ္းပန္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ား ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေနဟု ေကအန္ယူေျပာ
NEJ/၁၄ဒီဇင္ဘာ၂၀၀၇

ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး (ေကအန္ယူ) တပ္မဟာ(၃)ေဒသ ေညာင္ေလးပင္ ခ႐ုိင္အတြင္း ယခုလဆန္းမွစတင္ကာ ျမန္မာစစ္တပ္မွ ေဒသခံေက်းရြာသားမ်ားအား ညႇဥ္းပန္းသတ္ျဖတ္မႈႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား ယခင္ထက္ ပုိမုိလုပ္ေဆာင္လာေၾကာင္း ေညာင္ေလးပင္ ခ႐ုိင္ဥကၠ႒ ပဒုိေလးေလာ္ေဆာက ေျပာၾကားသည္။

၎က ေညာင္ေလးပင္ခ႐ုိင္ လယ္၀ါးေက်းရြာ၌ နအဖစစ္တပ္က ၀င္ေရာက္ပစ္ခတ္၍ စပါးက်ီမ်ားႏွင့္ ရြာသားမ်ား၏ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ေၾကာင္း ယမန္ေန႔ ညေနပုိင္း၌ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရိွ ေဒခံသတင္းေထာက္မ်ားအား ေျပာၾကားသည္။

“အဓိက သူတုိ႔လုပ္တာကေတာ့ နယ္ေျမစုိးမုိးေရးနဲ႔ လူမ်ဳိးသုတ္သင္ရွင္းလင္းေရး စစ္ပြဲျဖစ္ တယ္။ ဒီလဆန္းမွာဆုိလုိ႔ရိွရင္ မုံးၿမဳိ႕နယ္မွာ ေတာင္ယာထဲမွာ ရြာသားေတြကုိ ၀င္ဖမ္းတာ အားလုံးထြက္ ေျပးၿပီး တေယာက္ အဖမ္းခံရတယ္၊ အဲဒီလူကုိ မ်က္စိႏွစ္လုံး ထုိးေဖာက္ၿပီး လွ်ာကို ျဖတ္လုိက္တယ္၊ အဲဒီအမ်ဳိးသားကုိ ေနာက္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ အေလာင္းကုိျပန္ ေတြ႔တယ္။ ေနာက္ၿပီး ၀ါဒုိခုိဆုိတဲ့ရြာမွာ ေတာင္ယာထဲကရြာသား (၅) ေယာက္ကုိဖမ္းၿပီး (၃) ေယာက္ကုိ ပစ္သတ္လုိက္တယ္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ႀကိဳးခ်ီၿပီး မုိင္းနင္း ကိရိယာအျဖစ္သုံးတယ္။ ေတာထဲမွာ ရြာသားက မုိင္းမနင္းမိဘဲ အေနာက္ကလုိက္တဲ့ နအဖစစ္သားက မုိင္းနင္းၿပီးေတာ့ ေသသြားတယ္။ ဒီႏွစ္မုိးတြင္း ဇြန္လမွာ ျဖစ္တာ” ဟု ပဒုိေလးေလာ္ေဆာက ရွင္းျပသည္။

နအဖစစ္တပ္က ေတာင္ယာမ်ားတြင္ မိုင္းေထာင္ထားသျဖင့္ ရြာသားမ်ားမွာ ေတာင္ယာ မရိတ္သိမ္းရဲေတာ့ဘဲ အ႐ႈံးခံၾကရေၾကာင္း၊ တပ္မဟာ(၃)ေဒသရိွ ေရႊက်င္ၿမဳိ႕နယ္၊ မံုးၿမဳိ႕ နယ္ႏွင့္ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္တိ္ု႔တြင္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရသည့္ ေက်းရြာသား(၅) ေထာင္ခန္႔ရိွေၾကာင္း၊ ၎တို႔၏ စား၀တ္ေနေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးကိစၥမ်ားကို ေကအန္ယူက ကူညီေပးေနေၾကာင္း ၎က ဆက္လက္ေျပာသည္။

ယခုပြင့္လင္းရာသီတြင္ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး လက္ေအာက္ခံ တပ္မဟာအခ်ဳိ႕တြင္ နအဖ ႏွင့္ DKBA တပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားပူးေပါင္းကာ ထုိးစစ္ဆင္တုိက္ခုိက္လ်က္ရိွၿပီး က်န္တပ္မဟာ ေဒသအသီးသီးကုိလည္း ထုိးစစ္ဆင္ရန္ တပ္အင္အားမ်ား တုိးခ်ဲ႕ပုိ႔ေဆာင္ထား ေၾကာင္း ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မွ ဗုိလ္မႉးတဦးက ေျပာသည္။

နအဖထုိးစစ္ဆင္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ယခုလ (၁၀)ရက္က ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး၏ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္တြင္ နအဖ၏ထုိးစစ္ သည္ မ်ဳိးျဖဳတ္စစ္ဆင္မႈသာျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာကုိ ႏုိင္ငံေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ႀကိဳးပမ္းေနသည့္ အေျခအေနႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေန ေသာေၾကာင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပႏွစ္ရပ္စလုံးမွ ၀ုိင္း၀န္းဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ၾကရန္ ေဖာ္ျပ ထားသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူႀကိဳက္လို႔ က်မကုိ ပိုေပးလိုက္တာပါ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို မွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။

And my heart soars

The beauty of the trees,

the softness of the air,

the fragrance of the grass,

speak to me.

The summit of the mountain,

the thunder of the sky,

the rhythm of the sea,

speak to me.

The faintness of the stars,

the freshness of the morning,

the dew drop on the flower,

speak to me.

The strength of fire,

the taste of Salmon,

the trail of the sun,

and the life that never goes away,

they speak to me.

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

ဒီဇင္ဘာအမွတ္တရ အလြဲအမွား(၂)

က်မတုိ႔ေက်ာင္းမွာ အားကစားၿပိဳင္ပြဲကို ဒီဇင္ဘာေရာက္တိုင္း ႏွစ္စဥ္က်င္းပလ်က္ ရွိတယ္။ အားကစားၿပိဳင္ပြဲလုပ္ရျခင္း ရည္ရြယ္ ခ်က္ကေတာ့ တစ္ေက်ာင္းနဲ႔တစ္ေက်ာင္း ခ်စ္ၾကည္ေရး အေနနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒီႏွစ္က အျခားေက်ာင္းက က်မတို႔ ေက်ာင္း ကို လာဖိတ္တယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ေနရာကေတာ့ သူတုိ႔ အားကစားကြင္းဆီမွာ သြားၿပီးေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမယ္။

တျခားေက်ာင္းနဲ႔ က်မတုိ႔ေက်ာင္း အားကစားၿပိဳင္ပြဲ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ၿပိဳင္ဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ေတြကို ဆရာ၊ ဆရာမေတြက လိုက္ေရြးၾက တယ္။ အရပ္အေမာင္းက အစေပါ့ေနာ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အရပ္နဲ႔ကိုက္ညီမွ ဆရာမေတြ က ေရြးၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မက အေဆာ့ဆိုရင္ တအားမက္တယ္။ အိမ္နီးခ်င္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း က်မလိုဘဲ အေဆာ့မက္တယ္။ သူနဲ႔ကေတာ့ ညီအမ လုိဘဲေလ။ ေျပာမနာ ဆိုမနာ ေလးေပါ့။ က်မတုိ႔ေက်ာင္းမွာ ထုတ္စည္းထုိး၊ အေျပးၿပိဳင္ပြဲ၊ ေဘာလံုး၊ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း၊ ၾကက္ေတာင္ရုိက္ျခင္း၊အျမင့္ခုန္ စတဲ့ၿပိဳင္ပြဲေလးေတြကို ဆရာမက လုပ္ေပးတယ္ေပါ့ေနာ္။ မိန္းကေလးေတြ အတြက္ကေတာ့ ထုတ္စည္းထိုး၊ အျမင့္ခုန္၊ အေျပး၊ ေဘာလံုး စတာေတြ ပါ၀င္ၿပိဳင္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ က်မမွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလုိ သိပ္မရွိပါဘူး။ အလြန္ဆံုးမွ ေလးေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ သူတို႕ေတြကေတာ့ ျမန္မာေတြ ေလ။ ကရင္စကားကို တစ္လံုးမွ နားမလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြေပါ့။ က်မတို႔ သူငယ္ ခ်င္းအဖြဲ႔က ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပါ၀င္ဖို႔အတြက္ ၀င္ၿပိဳင္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့က်မက မပါခ်င္ဘူး။ သူတုိ႔က အတင္းလိုက္ၿပီး ပါ၀င္ခိုင္းတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔က်မလည္း ၀င္ၿပိဳင္တာေပါ့ေနာ္။ ၀င္ၿပိဳင္တဲ့အခါမွာ က်မနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အေရြးခံရတယ္။ က်မရဲ႕ သူငယ္ ခ်င္းအားလံုးက ၀မ္းသာၾကတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အလြန္မ်ား တဲ့ၾကားထဲမွာ က်မတို႔သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႔က ႏွစ္ေယာက္အေရြးခံ ရတယ္ေလ။ တျခား သူငယ္ခ်င္းေတြ လည္းပါ၀င္ၾကတယ္။ သတို႔နဲ႔က ေတာ့ တအားမခင္ဘူး။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ဖို႔အတြက္ ဆရာမက ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ေလ့က်င့္ေပးတယ္။ ေလ့က်င့္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အကုန္လံုး အဆင္ေျပတယ္။ ဒါနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ရေတာ့မယ္ အခ်ိန္လည္းေရာက္ေတာ့မယ္။ ဆရာမက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအားလံုးကို ေဟာခန္းမွာ စုခိုင္းတယ္။ ဆရာမက တျခား ေက်ာင္းမွာ အားကစားသြားၿပိဳင္ရမယ့္အေၾကာင္း၊ ဘယ္ႏွစ္နာရီမွာ အားကစားစမယ့္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား သြာေရာက္အားေပးဖို႔ ဆရာမက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကို ေျပာၾကားတယ္။ က်မတို႔က ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ရမယ္ဆုိေတာ့ ေစာၿပီးသြားထားတယ္။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက ေႏွာက္မွလာၾကတယ္။ က်မအတြက္က အခုလို ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခါမွ မၿပိဳင္ဖူဘူးဆိုေတာ့ ရင္တအားတုန္တယ္။ ေျခေတြလက္ ေတြလည္း ေအးလာတယ္။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖရသလိုပဲ ခံစားရတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ၿပိဳင္ပြဲ၀င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွလြဲေခ်ာ္မူ မရွိပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ တကယ့္လို႔ တခုခုလြဲေခ်ာ္သြားရင္ေတာ့ ရွက္စရာၾကီးေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ေက်ာင္း သူ ေက်ာင္သားေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပဲ လာအားေပးၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူမ်ား ေက်ာင္းလည္း ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ေက်ာင္းမဟုတ္ေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ဒါနဲ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ဖို႔ အခ်ိန္ လည္း ေရာက္ေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ကိုယ့္ေက်ာင္းက ကေလးေတြကိုလိုက္ၿပီး အားေပးစကားေျပာၾကတယ္။ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေနာ္။ စိတ္ေအးေအးထား။ စိတ္မေလာနဲ႔။ အမ်ိဳးမ်ိဳးအားေပးစကားကို ၾကားရတယ္။ အားလံုးကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ပဲ။ ပထမဆံုး ယွဥ္ၿပိဳင္ ဖို႔ အလွည့္က်ေရာက္တာကေတာ့ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပဲ။ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးက ၀ိုင္းၿပီး အားေပးၾကတယ္။ က်မသူငယ္ခ်င္းၿပိဳင္ရမယ့္ အားကစားကေတာ့ ထုတ္စည္းထိုးနဲ႔ ၾကက္ ေတာင္ရုိက္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပါ၀င္တယ္။ က်မကေတာ့ အေျပးနဲ႔ အျမင့္ခုန္မွာပါတယ္္။ တျခား သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေဘာလံုးတုိ႔ ၾကက္ေတာင္ရုိက္တာတို႔မွာ ပါ၀င္ၾကတယ္။ သူက ၿပိဳင္ပြဲ ေတြမွာ ပါ၀င္ဖူးတယ္ဆုိေတာ့ သူအတြက္က သိပ္ပူစရာ မလိုဘူးေလေနာ္။ ႏွစ္တုိင္း သူက ဆုရတယ္။ က်မက အားကစားမွာ ၀ါသနာပဲပါတာ။ တကယ့္ၿပိဳင္ပြဲဆိုရင္ေတာ့ မၿပိဳင္ရဲဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲမသိဘူးေနာ္။ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမက တျခားေက်ာင္းက သူေတြနဲ႔ အားက စားၿပိဳင္ပြဲတဲ့အခါမွာ သူက ပထမရသြားတယ္။ က်မအလွည့္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အျမင့္ ခုန္ စၿပိဳင္တယ္။ အဲဒါက အဆင္ေျပသြားတယ္။ သူမ်ားကုိ ႏိုင္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မတ အားေမာတယ္။ ဆရာမကုိ ေနာက္ထပ္အေျပးၿပိဳင္ပြဲမွာ က်မ မေျပးႏုိင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာမက ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ဆက္ၿပိဳင္ဖို႔ ေျပာေတာ့ က်မလည္းမတတ္ႏုိင္ ဘူး။ ဆရာမစကားကိုပဲ နားေထာင္ရတာေပါ့ေနာ္။ ဒုတိယ အေျပးစၿပိဳင္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ ေတာ့ လူကမႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ ပန္းသြားတဲ့အတြက္ ခနေလးအနားယူ ၾကတယ္။ ငါးမိနစ္ နားခ်ိ္န္ေပးထားတယ္။ ၿပိဳင္ဖို႔လည္းအခ်ိန္ က်လာေတာ့ အကုန္လံုး သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းမွာ မတ္တပ္ရပ္ၾကတယ္။ ၀ီစီမႈတ္တာနဲ႔ စေျပးတာေပါ့။ က်မလည္း တအားေျပး တယ္။ လမ္းတ၀က္လည္း ေရာက္ေတာ့ ေျခေထာက္က ေခြၿပီးက်သြားတယ္။ ဘယ္လို ေခြသြားလည္း က်မလည္းမသိဘူး။ ေျခေထာက္က ေခါက္သြာတဲ့အတြက္ က်မထလို႔ ေတာင္မႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ သူမ်ားေတြ လာကူသယ္သြားမွ ရေတာ့တယ္။ လူေတြကလာၿပီး ၀ုိင္းၾကည့္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့ေနာ္။ က်မလညး္တအား ရွက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ေျခေထာက္နားသြားကိုး။ ဆရာမက က်မရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ပရုတ္ဆီနဲ႕လိမ္းေပးတယ္။ က်မလည္း ေျခေထာက္နာသြားေတာ့ ငုိတာေပါ့။ ဆရာမက မငုိနဲ႔။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေနာက္ဆိုရင္ ေပွ်ာက္သြားမွာပါတဲ့။ အဲဒီပြဲမွာ က်မရႈံးသြားတယ္။ ဒါဏ္ရာလည္း ရသြားတယ္။ က်မေလ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ တအားစိတ္တိုမိတယ္။ ဒီေလာက္ ဆုေတာင္တဲ့ၾကားက သူမ်ားေက်ာင္းမွာ သြားၿပီးေတာ့ ျဖစ္ရတယ္။ ေက်ာင္းလည္း တပတ္ မတတ္ႏုိင္ ဘူး။ ဒါကေတာ့ က်မရဲ႕ ဒီဇင္ဘာလမွာ အလြဲအမွားကေလးေပါ့ေနာ္။ သူငယ္ ခ်င္းေတြကို မွ်ေ၀ေစခ်င္တာပါ။

ယုန္ကေလး

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း စစ္အစိုးရထိုးစစ္ဆင္ တုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြား

႐ုိးမ ၃။ ဒီဇင္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၀၇

ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအ႐ုံး(KNU) ထိန္းခ်ဳပ္ရာ ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း စစ္အစိုးရတပ္ မ်ား အင္အားတိုးခ်ဲ႕ကာ အလုံးအရင္းျဖင့္ ထိုးစစ္ဆင္လွ်က္ရွိသည္။ စက္တင္ဘာ သံဃာ့ လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း တပ္အင္အား အလုံးအရင္းျဖင့္ ထိုးစစ္ဆင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အမွတ္ (၈)၊ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ စကခ (၈)၊ စကခ (၁၂)ႏွင့္ တပ္မ (၂၂) လက္ေအာက္ခံတပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔မ်ားက ေကာ့ကရိတ္၊ က်ဳံဒိုး၊ ျမ၀တီၿမိဳ႕နယ္မ်ားအတြင္းသို႔ ေအာက္တိုဘာလတတိယပတ္မွစတင္ကာ ထိုးစစ္ဆင္လွ်က္ရွိရာ စစ္အစိုးရတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္အတူ တုိးတက္ေသာ ကရင္ဗုဒၶဘာသာအစည္းအ႐ုံး(DKBA) တပ္ဖြဲ႔မ်ားလည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။

“တပ္ရင္း ၂၂ ရင္းနဲ႔ (DKBA) ၃၃၃ ၊ ၉၀၇၊ ၉၀၆ တုိ႔ ပူးေပါင္းလႈပ္ရွားလာတယ္၊ (KNLA) တပ္ရင္း ၁၇၊ ၁၈၊ ၁၆ နဲ႔ တပ္မဟာဌာနခ်ဳပ္နယ္ေျမကို ရွင္းလင္းဖို႔ လုပ္လာတယ္၊ ဒီလ (၂) ရက္ေန႔ကေန (၆) ရက္ေန႔ထိ တုိက္ပြဲႀကီးငယ္ ၆ ႀကိမ္ေလာက္ထိ ျဖစ္တယ္”ဟု (KNU) သတင္းျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံ ဗိုလ္မွဴးေစာလွေငြက ဆုိသည္။

ယခုလ (၅) ရက္ေန႔၊ နံက္ (၉) နာရီ (၂၀) မိနစ္တြင္ ျဖစ္ပြားသည့္တိုက္ပြဲတြင္ စစ္အစိုးရ တပ္မွ တပ္ခြဲမွဴးတဦးအပါအ၀င္ ၁၀ ဦးေသဆုံးကာ ဒုရင္းမွဴးအပါအ၀င္ ၄ ဦး ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့ၿပီး ထုိေန႔ နံနက္ (၆) နာရီတြင္လည္း ခမရ (၄၀၁) စစ္ေၾကာင္း (၁) ႏွင့္လည္း တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္။

ဒီဇင္ဘာလအတြင္းတြင္ စစ္အစိုးရတပ္မ်ားက ေကာ့ကရိတ္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေစာပလာ၊ ခူတုံ၊ ဆန္ဖလား စသည့္ေက်းရြာမ်ားေန ျပည္သူမ်ားအား (KNU)တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည္ ဟု ဆုိကာ အၾကမ္းဖက္ ႐ိုက္ႏွက္မႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံတကာမွေန၍ စစ္အစိုးရအား အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေတြ႔ဆုံ ေဆြး ေႏြးေရး ျပဳလုပ္ရန္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားနယ္ေျမမ်ားသို႔ စစ္ဆင္ေနမႈမ်ား၊ ေက်းရြာသားမ်ား အေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားရပ္တန္႔ရန္ ဖိအားေပးေနေသာ္လည္း စစ္အစိုးရက ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးေနဆဲျဖစ္ၿပီး ယခုကဲ့သို႔ ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း ထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။

“နအဖအေနနဲ႔က ႏုိင္ငံတကာဖိအားေတြအေပၚ ေခါင္းညိတ္သေယာင္လုပ္ေပမဲ့ တကယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဖက္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ အင္အား စုေတြ အေပၚမွာေကာတိုးၿပီးေတာ့ ေခ်မွဴန္းေရးေတြ လုပ္လာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ခုခံစစ္ကို မလြဲမေသြ ဆင္ႏြဲေနရတယ္”ဟု ဗုိလ္မွဴးေစာလွေငြက ေျပာဆုိသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

ဒီဇင္ဘာအမွတ္တရ အလြဲအမွားမ်ား (၁)

က်မဘေလာဂ့္မွာ စာတင္ဖိုု႔ ဘာေရးရမလဲ စဥ္းစားလုိ႔ အေျဖထြက္မလာဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ စာအုပ္နဲဲ႔ေဘာပင္ကုိ အရင္ထုတ္ လုိက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာ အမွတ္တရေလး ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ ထြက္လာေတာ့ ဘေလာဂ့္ကသူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္ တယ္။

က်မငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ တအား အတယ္သိလား။ ကရင္မဆုိေတာ့ပိုးဆုိးသြားတာေပါ့ ေနာ္။ က်မက ေတာသူမေလး၊ ျမန္မာစကား ဆိုရင္ တစ္လံုးမွနားမလည္ဘူး။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔အတြက္ မိသားစုေတြ ျမိဳ႔မွာ သြားေျပာင္းေနတယ္။ အဲဒီမွာလည္းေရာက္ေရာ က်မအ တြက္ ပတ္၀န္းက်င္က တစိမ္းျဖစ္ေနတယ္။ မေနခ်င္ဘူး။ မိဘေတြကိုလည္းတအားပူဆာ တယ္။ဒီမွာ မေနခ်င္ဘူး ရြာမွာျပန္မယ္ေပါ့။ မိဘေတြက ဘာမွမေျပာဘူး။ ေက်ာင္းစတက္ တဲ့ေနဆိုရင္ ဗမာစကားလည္းမတတ္ဘူးဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မရွိဘူးေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အေဖအေမေတြကို ငိုၿပီးေတာ့ တုိင္တယ္။ ေက်ာင္းမေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ သူငယ္ခ်င္းလည္းမရွိဘူး။ တုိင္လည္း ဘာမွ မထူးဘူး။ ေက်ာင္းဘဲ ျပန္တက္ရ တယ္။ ေက်ာင္းတက္လုိက္၊ ဂ်ီၾကလုိက္နဲ ဟုတ္ေနတယ္။ တက္ရင္းတက္ရင္းနဲ႔ သူတို႔စ ကားကို တျဖည္းျဖည္းနားလည္လာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရလာတာေပါ့။ ေနာက္ ေတာ့ ေပွ်ာ္သြားတယ္။ ေက်ာင္ကဆရာမေတြနဲ႔လည္း ခင္လာတယ္။ က်မတို႔အိမ္မွာ ေက်ာင္းလာတက္တဲ့တ၀မ္းကြဲအမတစ္ေယာက္နဲ႔ အကိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔က နယ္ကေလ။ အမတစ္ေယာက္ကေတာ့ က်မလိုဘဲ ေက်ာင္းမေနခ်င္ဘူး။ သူကေတာ့ ပိုဆုိးတာေပါ့ေနာ္ မိဘနဲ႔ခြဲျပီးေတာ့ ေက်ာင္းလာတက္ ရတယ္ေလ။ သူမိဘေတြ က်မတုိ႔ အိမ္မွာ သူကို ေက်ာင္းထားေပးဖို႔ လာအပ္တယ္။ သူနဲက်မက အတန္းခ်င္းအတူတူပဲ။ တစ္ေန႔မွာ သူမိဘေတြ ရြာကိုျပန္ရေတာ့မယ္။ က်မတို႔ ခါတုိင္းလိုဘဲ ေက်ာင္းသြားတက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေဆာ့ၾကတာေပါ့ သူ ငယ္ ခ်င္းေတြနဲ႔ေလ။ သူကေတာ့ မကစားဘူး။ ထုိင္ၿပီးေတာ့ မိုင္ေနတယ္။ ေမးေတာ့လည္း ဘာမွမေျပာဘူး။ ေက်ာင္းတက္ၿပီး အားလပ္ ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ က်မကို ဒုကၡလွလွေလးေပးေတာ့ တာေပါ့။ သူက က်မကို ေျပာတယ္။ ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ေရေသာက္ခ်င္တယ္တဲ့။ က်မကလည္း သူကိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီမွာေရရွိတာဘဲ ဒီေရေတြ ေသာက္လို႔ရတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေပါ့။ သူကို ေကာင္းေကာင္း ရွင္းျပတယ္။ သူကေတာ့ နားကိုမ၀င္တာ။ ဒီေရ မေသာက္ခ်င္ဘူ။ အိမ္မွာရွိတဲ့ ေရဘဲ ေသာက္ခ်င္တယ္။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း ဘာမေျပာ ေတာ့ဘဲ အိမ္ကိုစက္ဘီးနင္းျပီးေတာ့ အျမန္ျပန္လာတယ္။ သူကိုေတာ့ အခ်ိန္သိပ္မရဘူး ေသာက္ၿပီးတာနဲ ျပန္လာေနာ္ လို႔ေျပာ ထားတယ္။ သူကလည္း ခဏေလးဘဲတဲ့။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူကို ေရတစ္ခြက္သြားခပ္ ေပးတဲ့ က်မလည္းသြားခပ္ေပးတာေပါ့။ ေရသြားခပ္ေပးေတာ့ သူက စက္ဘီးစီးၿပီးေတာ့ သူအေမရွိတဲ့ ကားမွတ္တိုင္ဆီ သြားတယ္။ က်မျပန္ထြက္လာေတာ့ သူမရွိေတာ့ဘူး။ က်မသိတယ္ေလ သူ႔အေမေနာက္လိုက္မယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ က်မလည္းေက်ာင္းကိုပဲ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္သြားေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္တာ မၾကာဘူး။ သူျပန္ေရာက္လာတယ္။ က်မၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူငိုေနတယ္။ သူအေဖနဲ႔ က်မအေဖတုိ႔က ဆုိင္ကယ္ေပၚမွာ နွစ္ေယာက္ညပ္ၿပီး သူကိုေခၚလာရတယ္။ ေက်ာင္းဆရာမေတြလည္း ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ ေခ်ာၾကတယ္။ အငိုတိတ္သြားေတာ့ သူအေဖ ျပန္သြားတယ္။ အဲလုိနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲငို အိမ္ျပန္လည္းပဲငို တာပါပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေနက်လာေတာ့ ေပွ်ာ္သြားတယ္။ က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာ ခရစ္ယာန္ေတြလည္းရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းတယ္။ ဒီဇင္ဘာမေရာက္ခင္မွာ ခရစ္ယာန္ဆရာမက က်မတို႔ကိုေခၚၿပီး သီခ်င္းသင္ေပးတယ္။ က်မတို႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုက သြားၾကတယ္။ မုန္႔စားရတယ္ေလေနာ္။ ဘာအတြက္လုပ္မွာလဲဆိုတာ က်မမသိဘူး။ က်မ ထင္တာ ဒီလိုဘဲ သင္ေပးၿပီးရင္ ၿပီးသြားၿပီေပါ့။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ဒီဇင္ဘာေရာက္ေတာ့ ဆရာမက က်မတို႔ကိုေခၚၿပီး သူအိမ္မွာလာစုခိ္ုင္းတယ္။ က်မလည္းသြားတာေပါ့။ ဟုိလည္း ေရာက္ေတာ့ ဆရာမက မနက္ျဖန္ ညေနအခ်ိန္မွာ အားလံုးသူအိမ္မွာ လာစုရမယ္။ ဘယ္ သြားမလဲဆိုတာ က်မမသိေသးဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလညး္မေမးဘူး။ ေနာက္တေန႔ ညေနအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုသြားၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီေန႔သီခ်င္း လိုက္ဆိုရမယ္တဲ့။ က်မ မ်က္လံုးျပဴးသြားတာပဲ။ က်မက သီခ်င္းနားေထာင္တာ ၀ါသနာ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္းဆိုတာေတာ့ ၀ါသနာမပါဘူး။ အသံ ရုပ္ဆိုးတယ္ေလေနာ္။ သီခ်င္း လည္းမဆိုရဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေသၿပီးေပါ့။ ညေန(၆)နာရီမွာ စၿပီးသီခ်င္း လိုက္ဆိုၾကတယ္။ ၿမိဳ႔ထဲမွာဆိုေတာ့ ပိုးဆိုးတာေပါ့။ သြားတဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း ကို္ယ္ဘာသာ မဟုတ္တဲ့ အသိုင္းအ၀ုိုင္း။ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္းဆိုတဲ့အခါမွာ က်မအေနာက္မွာ ဘဲေနတယ္။ အသံက မထြက္ေတာ့ဘူး။ အေရွ႔သြားရင္လညး္ သူမ်ားေတြ ဆိုလိုေခၚမွာ လည္းေၾကာက္တယ္။ အေနာက္မွာဘဲ အၿမဲတမ္းေနတယ္ သူမ်ားမျမင္းေအာင္လို႔ေပါေနာ္။ တရက္မွာ ဆရာမရဲ႕အသိ မိတ္ေဆြအိမ္မွာ ဘုရားရွိးခုိးမယ္တဲ့။ က်မတို႔ရဲ႕ ဆရာမကို လာဖိတ္တယ္။ ဆရာမကလည္း က်မတို႔ကို ေခၚသြားတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသားရဲ႕ အေၾကာင္းကို က်မနည္းနည္းမသိဘူး။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာမက က်မတုိ႔ကို အလဴေငြ ထည့္ဖို႔အတြက္ အေၾကြေလးေတြ လိုက္ေ၀တယ္။ ဘုရားမရွိခိုးခင္မွာ အလဴေငြလာ ေကာက္ေတာ့ က်မလည္း အကုန္ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ လာေကာက္ျပန္တယ္။ က်မဆီလာေတာ့ က်မထည့္ၿပီးၿပီလို႔ သူကိုေျပာတယ္။ လူေတြက က်မကို ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့။ ေနာက္မွ က်မရဲ႕ ဆရာမက က်မကိုလာ ရွင္းျပတယ္။ အလဴေငြ ႏွစ္ခါထည့္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့ေနာ္။ က်မကို ေနာက္တစ္ခါ ပိုက္ဆံထပ္ေပးတယ္။ က်မလည္း ျပန္ထည့္လိုက္တယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဆရာမက ပိုက္ဆံထပ္ေပးတာ။ ဆရာမကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္။ အဆင္ေျပသြား တာေပါ့ေနာ္။ ဒါကေတာ့ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ပတ္သက္လို က်မရဲ႕ဒီဇင္ဘာ အလဲြအမွားကေေလးေတြပါ။ ဒီဇင္ ဘာ အမွတ္တရေလးေပါ့ေနာ္။

ယုန္ကေလး

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

ကံမၾကံဳ၍

ကံမၾကံဳ၍

မဆံုခဲ့ရ၊ သည္ဘ၀မွာ

ေ၀းၾကၿပီးေလ၊ သိ၍ေနလည္း

အလြမ္းမ်ားႏွင့္ ၊ ေျဖသိမ့္ခဲ့၏

တမ္းတေနမိ၊ သတိရဆဲပါ…

ေတြ႔ဆံုျခင္းသည္၊ ခြဲခြာျခင္း၏လမ္းစ

သိ၍ေနလည္း၊ ေနာက္က်ခဲ့ၿပီး

အလြမ္းစႏွင့္ ၊ေျဖသိမ့္ေနမိ

အစဥ္ထာ၀ရ၊ သတိရျခင္းပါ…

ေၾသာ္…..ကံမၾကံဳ၍

မဆံုႏုိင္ဘဲ၊ ေ၀းခဲ့ၾကၿပီးေလ

အစဥ္အၿမဲ၊ ေမ့ဖို႔ခက္သည္

ေ၀းသြားသူေတာ့ သိမည္မဟုတ္…

ငယ္စဥ္အခါ ပုံရိပ္ေဟာင္းကုိ

ေႏွာင္းတေျမ႕ေျမ႕ ၊သတိရ၍

မေမ့ႏုိင္ဘဲ ၊လြမ္းစေ၀ဆဲ…

ေနာက္ဆံုးေတာ့ …

ကံမၾကံဳ၍ ခြဲၾကၿပီးေလ….။

ယုန္ကေလး

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

အၾကင္နာ မီးအိမ္ရွင္မေလး

ဒီေန႔ဟာဆုိရင္(6.12.07) မယ္ေတာ္ ေဒါက္တာ စင္သီေမာင္ရဲ႕ ၄၈ ျပည္ေမြးေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ က်မ ဆရာမရဲ႕ ေမြးေန႕ပြဲကို သြားေရာက္တတ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ မတတ္ ေရာက္နိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ မ်ွေ၀ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ေမြးေန႔ပြဲကုိ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားတတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ နိုင္ငံျခားသားေတြ သတင္းေထာက္ေတြလည္း တက္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေမြးေန႔ပြဲအခမ္းအနားကိုေတာ့ အပိုင္းသံုးပိုင္း ခဲြထားပါတယ္။ ပထမ အပိုင္းကေတာ့ ဆရာမရဲ႕ ေမြးေန႔အတြက္ ဂုဏ္ျပဳစကား ေျပာၾကားေပးတယ္။ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ဂုဏ္ျပဳသီခ်င္းနဲ႕ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ ရြတ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမကလည္း ျပန္လည္္ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ေမြးေန႔ကိတ္လွီးတယ္။ ေန႔လည္စာကို ထမင္းေကြ်းတယ္။ ဒုတိယပိုင္း ႏွင့္တတိယအပိုင္း ကေတာ့ ကေလးေတြ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးေတြ သီခ်င္းဆိုတယ္။ ကၾကတယ္။ ကရင္ဒံုးရင္းအကတို႔ နဲေဖွ်ာ္ေျဖတယ္ ။ ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ကိုေတာ့ က်မသိတာၾကာပါျပီး။ ဒါေပမဲ့ အျပင္ မွာ က်မတခါမွ မျမင္ခဲ့ရပါဘူး။ ဆရာမရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေက်ာင္းေနတုန္းကတည္းက သိတာပါ။ က်မတို႔ ေက်ာင္းကေအာင္သြားၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေဆးသင္တန္းတက္ခ်င္ ရင္လည္း ဆရာမရဲ႕ ေဆးခန္းမွာပဲ လာတက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဆရာမရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲကို သြားေရာက္ တက္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ဆရာမတစ္ေယာက္ သက္ေတာ္ရာ ေက်ာ္ရွည္ျပီး နိုင္ငံအက်ိဳးကို ပိုမိုထမ္းေဆာင္နိုင္ပါစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

အေမ

အေမဟာ သားတို႔အတြက္ ရဲတိုက္။

အေမဟာသားတို႔အတြက္ အ႐ုပ္ေကာင္းေကာင္းေလးတစ္ခု။

အေမ့ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြက

သားတို႔အၿမဲရြတ္ဆိုေနတဲ့ ဂါထာတစ္ပုဒ္။

သားတုိ႔ရဲ႕ခရီးၾကမ္းေတြအတြက္

အေမ့ရဲ႕ နားလည္တတ္မႈနဲ႔

ဂုဏ္ယူတတ္မႈက

အေမခ်က္ျမွက္ၿပီး အေမေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့

ေဟာဒီ အေမ့ေျမမွာ

ေရာင္စံုပန္းေတြ ဖူးပြင့္ေစဖို႔

သားတို႔ရဲ႕လက္တို႔ကို သန္စြမ္းေစခဲ့တယ္။

သားေဌးၾကြယ္ႏွင့္ ၈၈သားသမီးမ်ား

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

မြန္ျမတ္လွတဲ့မိခင္

အာဇာနည္သားေတြကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့အေမ။

သားေတြေထာင္က်လည္း

ေလာကၾကီးကိုအံတုၿပီး

ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းခဲ့တဲ့ အေမ။

ႏိုင္ငံေကာင္းက်ိဳးလုပ္ေနတဲ့သားအတြက္

ဂုဏ္ယူေနတဲ့ ျမင့္ျမတ္အေမ။

သားအတြက္ ပူပင္ေနလည္း

ရင္ထဲမွာခံစားေနရတဲ့အေမ။

သံတိုင္ေတြၾကားမွာ ငါ့သားေလးဘယ္လိုေနမလဲ

ေန႔စဥ္လြမ္းဆြတ္

သားျပန္လာမဲ့ေန႔ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့အေမ။

ေရာဂါေ၀ဒနာခံစားရလည္း သားအတြက္ဆိုၿပီး

ကုိယ့္ေရာဂါကုိ ၾကိတ္မိွတ္ခံစားၿပီး သားကိုေစာင့္ေနတဲ့အေမ

အေမ့ရဲ႕ေမတၱာ ၾကီးမားလွပါတယ္အေမ။

အေမရယ္ အခုဆိုအေမ့ ရင္ခြင္မွာ

သားနားခိုလုိ႔ မရေတာ့ဘူးေနာ္။

ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရႏိုင္တဲ့ အေမ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးကုိ

သားေရာက္မလာႏုိင္ခဲ့ဘူး။

အေမရယ္…သားနဲ႔ အေမ့ကုိ

သံတိုင္ေတြက ျခားထားတယ္ အေမရယ္။

သားကို ၀မ္းနဲ႔လြယ္ေမြးၿပီး

ေလာကထဲကို ေခၚလာခဲ့တဲ့အေမရယ္

အေမျပန္ခ်ိန္ေတာင္ သားပို႔ေဆာင္ခြင့္မရခဲ့ပါလားအေမရယ္။

အေမ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ

တင္မိုးလြင္

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္

စစ္အစိုးရ၏ပြင့္လင္းရာသီထိုးစစ္ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းစတင္
ဒီဇင္ဘာ ၃ ၊ ၂၀၀၇

ျမန္မာစစ္အစိုးးရက ပြင့္လင္းရာသီတြင္ ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး (ေကအန္ယူ)ကို ထုိးစစ္ဆင္ရန္ အတြက္ ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း တပ္မ်ားတိုးခ်ဲ႕ပို႔ေဆာင္ေနေၾကာင္းသိရသည္။ ကရင္ျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ႏွင့္ေျမာက္ပိုင္းသို႔ အင္အား ၂၀၀၀၀ ခန္႔ရွိ အမွတ္ ၄ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္ (စကခ) လက္ေအာက္ခံ ေျခလ်င္တပ္မ ၁၀ခုခန္႔ကို ႏို၀င္ဘာလအတြင္း တိုးခ်ဲ႕ခ်ထားခဲ့သည္ဟု စစ္တပ္ႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ား ၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ သိရသည္။စကခ အမွတ္ ၄က ကရင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ပဲခူးတိုင္း ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕ နယ္ႏွင့္ ဖာပြန္ခ႐ုိင္ အပါအ၀င္ မြန္ျပည္နယ္အတြင္းသို႔တပ္မ်ားကိုတုိးခ်ဲ႕ခ်ထားၿပီး ကရင္ျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးႏွင့္ ေကာ့ကရိတ္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔လည္း တပ္မ ၈၈ မွ အင္အား ၁၅၀၀ ခန္႔ကို ပုိ႔ေဆာင္ထားသည္ဟု အထက္ပါ စစ္တပ္ႏွင့္ နီးစပ္သူ မ်ားက ဆုိသည္။

ကရင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ပဲခူးတိုင္း မုန္းၿမိဳ႕နယ္သို႔ ႏို၀င္ဘာ ၂၀ ရက္တြင္ စစ္အစိုးရက ေျခလ်င္တပ္မ ၃၃ မွ စစ္သား ၃၀၀၀ ခန္႔ကုိ ပို႔ေဆာင္ရာတြင္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတပ္ဖြဲ႕(ဒီေကဘီေအ) တပ္သား ၂၀ခန္႔ ႏွင့္ အရပ္သား ေပၚတာ အထမ္းသမား ၁၀၀ ခန္႔ပါ၀င္ေၾကာင္း ျပည္တြင္း ေ႐ႊ႕ေျပာင္းဒုကၡသည္ မ်ားကို ေဆး၀ါး ကုသမႈ အကူအညီေပးေနသည့္ Free Burma Rangers (FBR) အဖြဲ႕ကေျပာသည္။

“ႏို၀င္ဘာ ေနာက္ဆုံး အပတ္ကစၿပီး စစ္အစိုးရ စစ္သားေတြ မုန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲကို ၀င္လာတယ္၊ ေဒသခံ ႐ြာသား ေတြက ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ အိုးခြက္ ပန္းကန္ေတြသိမ္းၿပီး ေျပးၾကပုန္းၾကဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထား ရတယ္”ဟု ကရင္ ဒုကၡသည္ေကာ္မတီ အဖြဲ႕၀င္ တဦးျဖစ္သူ ေစာစတိဗ္ က ဧရာ၀တီသို႔ေျပာသည္။

ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုးံ(ေကအန္ယူ) အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဖဒိုမန္းရွာကလည္း စစ္အစိုးရက စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမခြဲျခားသတ္မွတ္ ျပင္ဆင္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ေျပာသည္။

“နအဖ ရဲ႕ စစ္ဆင္ေရးက အထူးသျဖင့္ ေကအန္ယူကို ထိုးစစ္ဆင္ဖို႔ ရည္႐ြယ္တာလို႔ က်ေနာ္တို႔ၾကားထားပါ တယ္၊ ေကအန္ယူနဲ႔ နအဖ တိုက္ပြဲ အေသးေတြကေတာ့ ေန႔တိုင္းရွိေနတယ္၊ တနသၤာရီတိုင္း၊ ေတာင္ငူခရိုင္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီး၊ ဘုရားသုံးဆူကား လမ္းရဲ႕ေျမာက္ဘက္၊ ေကာ့ကရိတ္၊ ျမ၀တီ၊ ဘားအံ ၊ ဖာပြန္ ၊ သထုံ၊ အဲဒီေဒသတိုင္းမွာကို ျဖစ္ေနတယ္”ဟု ၎က ေျပာသည္။

မိုးရာသီအတြင္းမွာပင္ နအဖ တပ္ရင္း ၁၅၀ ခန္႔ကို တနသၤာရီတိုင္းမွ ေတာင္ငူခရိုင္အထိ ေကအန္ယူ နယ္ေျမမ်ား တြင္ ထပ္မံျဖည့္စြက္ထားေၾကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္ နအဖ စစ္သားမ်ားက ေဒသခံ႐ြာသားမ်ား ၏ေတာင္ယာစပါး စိုက္ခင္းမ်ားကိုဖ်က္ဆီးၿပီး ယင္း႐ြာသားမ်ားကို ကရင္ျပည္နယ္ ႏွင့္ကရင္နီေဒသသို႔ဆက္သြယ္ေသာ လမ္းသစ္ေဖာက္လုပ္ သည့္ေနရာတြင္ အဓမၼလုပ္အားေပး ခိုင္းေစမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေၾကာင္း လည္း ဖဒိုမန္းရွာကေျပာဆိုသည္။

ႏို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္က နအဖ ေျခလ်င္တပ္မ ၁၁က ကရင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းရွိ႐ြာမ်ားကို စတင္တိုက္ ခိုက္ရာတြင္ တာဟိုးေအာင္ႏွင့္ လာ၀ ႐ြာသား အနည္းဆုံး ကေလးငယ္ ၁၀၀ ခန္႔ပါ၀င္ေသာ ႐ြာသား ၃၀၀ ခန္႔ထြက္ေျပး ၾကရသည္ဟု FBR ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရသည္။ နအဖ ေျခလ်င္တပ္ရင္း (ခလရ) ၂၁၈ ႏွင့္ ၂၁၉ တို႔၏ တိုက္ခိုက္မႈ ေၾကာင့္ ႐ြာသား ၂ ဦးေသဆုံးခဲ့သည္ဟုလည္း ယင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ က ဆိုသည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏို၀င္ဘာ ၂၀ ရက္တြင္ မြန္ျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ဘုရားသုံးဆူ ေတာင္ၾကား နယ္စပ္ေဒသသို႔ စကခ (၈) ႏွင့္ ၁၉ မွ တပ္မ်ား ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း သိရသည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီ နယ္ေျမအနီးတြင္ နအဖက တပ္အင္အားမ်ား ထပ္မံျဖည့္တင္းထားေၾကာင္းႏွင့္ ေကအန္ယူကို ထိုးစစ္ဆင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ႏိုင္ငံျခားေရးတာ၀န္ခံ ႏိုင္ေအာင္မေငး က ေျပာ သည္။

ထုိ႔အျပင္ နအဖ စစ္တပ္က တိုက္ခိုက္လာမည္ကို မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနႏွင့္လည္း ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနရ ေၾကာင္းလည္း ၎က ေျပာဆိုသည္။

“တဘက္မွာ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးအတြက္ ဆိုၿပီး အခုလို တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ တပ္ေတြတိုးခ်ဲ႕ခ်ေန တာဟာ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးကို ပ်က္ျပားေစတဲ့ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစ တဲ့ပုံစံ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တပ္ေတြ ျပန္႐ုတ္ သိမ္းရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္”ဟု ႏိုင္ေအာင္မေငး က ေျပာ သည္။

ဘုရားသုံးဆူေဒသကို နအဖ တပ္မ်ား တိုးခ်ဲ႕ခ်ထားေနမႈအား စိုးရိမ္မႈမ်ားရွိေနၿပီး မၾကာေသးခင္က ဘုရားသုံးဆူ ႏွင့္ သံျဖဴဇရပ္လမ္းကို နအဖတပ္မ်ားက ထိုးစစ္အတြက္ အသုံးျပဳႏိုင္သည္ဟူေသာ ယူဆခ်က္ ျဖင့္ ေကအန္ယူ က ပိတ္ထားေၾကာင္း သိရသည္။

ႏို၀င္ဘာ ၇ ရက္ေန႔ကလည္း ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း နအဖတပ္ ခလရ ၅၇၇ ႏွင့္ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ေတာင္ပိုင္း တို႔အၾကား၂ နာရီၾကာတိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသးသည္။

ယင္းတိုက္ပြဲတြင္ နအဖတပ္သား ၄ ဦး က်ဆုံး၍ ၄ ဦး ဒဏ္ရာ ရရွိၿပီး ၎တို႔ဘက္မွ ဒဏ္ရာရ အေသအေပ်ာက္ မရွိေၾကာင္း ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္ ေတာင္ပိုင္း ေျပာခြင့္ရ စိုင္းေလာင္ဆိုင္က ေျပာသည္။

ကခ်င္ျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕(ေကအုိင္အို)ႏွင့္ နအဖ တပ္မ်ားအၾကားတြင္လည္း တင္းမာလ်က္ရွိၿပီး ၂ ဘက္စလုံးက တပ္အင္အားမ်ား တိုးျမႇင့္ေနၾကေၾကာင္း၊ နအဖ တပ္မ်ားက ေကအိုင္အို စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မ်ားကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္းက စစ္အစိုးရ စစ္တပ္၏ ထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ကရင္ျပည္ နယ္ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ကရင္႐ြာသား ၃၀၀၀၀ ခန္႔ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာထြက္ေျပးခဲ့ၾကရၿပီး ၃၇၀ခန္႔ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရ ကာ လူ ၅၀၀၀ ေက်ာ္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပးေရာက္ရွိလာေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရူ႕ရန္