တစ္ခ်ိန္က အတိတ္ေလး
မနက္ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္တြင္ ငွက္ကေလးမ်ား၏ သာယာဖြယ္ေကာင္းေသာ ေတးက်ဳးသံကုိၾကားရေသာအခါ က်မအိပ္ယာထဲမွာပင္ မ်က္လံုးကေလးကုိ ဖြင့္ၿပီးနားစြန္ေနမိသည္။ က်မ၏စိတ္ထဲတြင္ ငွက္ကေလမ်ားသည္ မနက္တုိင္း က်မကုိလာႏိႈးေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ က်မအတြက္ ႏုိးစက္မရွိလည္းရွိပါေစေတာ့။ အခုလိုသာ ယာဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သဘာ၀ေတးငွက္အသံကို ၾကားေနရရင္ေတာ္ပါၿပီး။ မိုးေတာင္လင္းေနၿပီးဘဲဆုိသည့္ အေတြးနဲ႕က်မလည္းထလိုက္မိသည္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ငွက္ကေလးေတြကုိလည္း အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ငွက္ကေလးတုိ႔ေရ…မင္းတုိဟာ ငါ့ကို ေပ်ာ္ရြင္ေအာင္ထားႏုိင္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္..လို႔ က်မညွင္းဆိုမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီညက်မေကာင္းေကာင္း မအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ေခ်။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီျခံ၊ ဒီအိမ္၊ ဒီအိပ္ယာေတြ ဟာ က်မအတြက္ စိမ္းေနလို႔လား က်မလည္း ေကာင္းေကာင္းမသိေတာ့ပါ။

`ေဒါက္ေဒါက္´

´သမီး..ေဆာင္းေလး မထေသးဘူးလား ထေတာ့ေလ မိုးလင္းေနၿပီး…´



က်မသိလိုက္သည္။ ေမေမက မနက္တုိင္း က်မကို လာႏိႈးတတ္သည္။ သည့္ေန႔က်မွ ဘာျဖစ္လို ေနာက္က်တာ လဲ..လို႔က်မေတြးလုိက္မိသည္။ က်မ စိတ္ထင္ပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေမေမက အိပ္ေရးပ်က္မွာ စုိးလိုလား။ တ ကယ္ေတာ့ ေမေမက တဦးတည္းေသာက်မကို ခ်စ္စႏုိးေလးနဲ႔ ေဆာင္းေလးလို႔ ေခၚတတ္တယ္။ က်မ၏ နာမည္ အျပည့္အစံုမွာ ေဆာင္းသဇင္ပါ။

`ထၿပီးေမေမ ..ခုပဲလာခဲ့မယ္´

`ေအးေအး…မ်က္ႏွာ ျမန္ျမန္သစ္ၿပီး ေကာ္ဖီလာေသာက္ေနာ္´

`ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ..´

လို႔ က်မ ျပန္ေျဖလိုက္မိသည္။ အဲ့ဒါနဲ႔ က်မလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတုိက္သည္။ ထိုေနာက္ ေမေမႏွင့္အတူ ေကာ္ဖီ ေသာက္ေအာင္ဆိုၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့မိသည္။ ေမေမက က်မအတြက္အ ဆင္သင့္ျပင္ထားေပးတာကို ေတြ႔လိုက္မိ သည္။

`သမီး..လာဒီမွာထိုင္ ´

က်မလည္း အလိုက္သိစြာနဲ႔ ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။

`သမီး..ညက အိပ္လို႔ေကာင္းလား ဘယ္လိုေနလဲ စိတ္ၾကည္လင္ရဲ႕လား..´

ခ်က္ျခင္းက်မ ဘယ္လိုေျဖရမလဲမသိ ျဖစ္ေနမိတယ္။ တကယ္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ေမေမရယ္ ေျဖလိုက္ရင္ ေမေမကို လိမ္လိုက္မိသလို ျဖစ္ေနမလား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေမေမက က်မရဲ႕မ်က္၀န္းကိုၾကည့္ၿပီး က်မ မ်က္၀န္းေခ်ာင္က်ေနတယ္လို႔ ေျပာရင္ က်မဘယ္လို ေျဖလိုက္ရမလဲ။ ဒါေပမယ့္ ေမေမကုိေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာ ေအာင္ထားဖို႔က အဓိကမဟုတ္လား။ အဲ့ဒီေတာ့ က်မလည္း …

`အိပ္လိုေကာင္းပါတယ္ ေမေမရယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ ´

`ေအာ္ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး သမီးေလးအတြက္ အားလံုးကတစိမ္းေတြ ျဖစ္ေနမလားလုိ႔ပါ။ ´

`ဘာမွျဖစ္ပါဘူးေမေမ´

ေမေမေျပာေတာ့မွ က်မ ဒီအိမ္ေလးကုိ လိုက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚလာေတာ့သည္။ ညက က်မတုိ႔မိသားစု ဒီအိမ္ ေျပာင္းလာတာ ေမာပန္း လာတာနဲ႔ ဘာမွမၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေမာေမာနဲ႔ က်မလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္ ထင္ပါတယ္။ က်မအိမ္ေလးကုိ ၾကည့္ရတာ ေနခ်င္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ က်မ၏ စိတ္ထဲမွာ ေမေမက ေတာ္သားပဲလို႕ ေတြးလုိက္မိတယ္။

`သမီး ျခံထဲမွာ ဆင္းခ်င္ရင္လည္း ဆင္းေလ လိုက္ၾကည့္ေပါ့ ဟုတ္လား ´

`ဟုတ္ကဲ့ေမေမ ´

`ေအးေအး ´

`သမီးေဆာင္းေလး´

`ရွင္ေမေမ ဘာေျပာမလို႔လဲ ´

`ေမေမ သမီးကို ေျပာစရာ တခုရွိတယ္ ´

`ေျပာပါေမေမ´

`အခုခ်ိန္မွာ သမီးဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဘာမွမထည့္ထားနဲ႔ေနာ္။ ဘာမွလည္းမေတြးေတာ့နဲ႔ၾကားလား ျဖစ္ၿပီးခဲ့တာေတြလည္း ၿပီးခဲ့ျပီေလ မဟုတ္လား။ အတိတ္မွာပဲ ခ်န္ထားခဲ့ေတာ့ ဟုတ္ျပီးလား´

`ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ ´

လို႔က်မရဲ႕ပါးစပ္ကမပြင့္တပြင့္ ေျပာလိုက္မိသည္။ ေမေမရယ္..ကုိကုိ႔ကို က်မဘယ္လိုနဲ႔ ေမ့ပစ္လို႔ရမလဲဟင္ လို႔ ေျဖခ်င္မိေသာ္လည္း အေျခအေနက မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား၊ ခုခ်ိန္မွာ က်မ ဘာမွမစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပါ ဘူးေလ။ ျခံထဲဆင္းၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္မွ ေကာင္း ဦးမယ္ဆိုသည့္ အေတြးက ၀င္လာသည္။ က်မလည္း ျခံထဲဆင္း လာခဲ့မိသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်မ၏ ႏွာေခါင္းထဲတြင္ သင္းပ်ံ႕ ေမြးၾကိဳင္လွေသာ ပန္းရနံ႕တမ်ိဳးကုိ ရလိုက္မိသည္ ။ ဒီအန႔ံကုိ က်မသိတာေပါ့။ တခ်ိန္က ဒီပန္းဟာ က်မအတြက္ ေမ့မရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ရွိခဲ့ဘူးလို႔ မဟုတ္ ပါလား။ ဒါနဲ႔က်မလည္း ခေရပန္းေလးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ ပြင့္ေနတဲ့ခေရပင္ေအာက္ကုိ သြားမိသည္ ့ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ေၾကြက်လ်က္ရွိေသာ ခေရပြင့္ေလးေတြကိုလိုက္ ေကာက္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တစ္ခ်ိန္ကအတိတ္ ရိပ္ေလး မ်ားသည္ က်မကို ေျခာက္လန္႔ သလိုခံစားမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအတိတ္ေလးမ်ားသည္ က်မအတြက္မေမ့ ႏုိင္စရာပါလားေနာ္……

ယုန္ကေလး

ဆက္ရန္....