က်မဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရေလးမ်ား (၁)

ေႏြရာသီေတာင္ ေရာက္ေတာ့မွာဘဲလို႔ က်မ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ဆရာမ စာသင္ရင္းနဲ႔ ေတြးေနမိတယ္။ ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးမို႔လား မသိဘူး။ က်မတို႔ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးႏွစ္ပင္ရဲ႕ အရြက္ကေလးေတြက အ၀ါရင့္ေရာင္သန္းၿပီး ေလတုိက္တဲ့အခါတုိင္း ေၾကြက် လ်က္ရွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မတို႔အတန္းကို စာသင္ဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္လာတာကေတာ့ ျမန္မာစာ ဆရာမ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ က်မတို႔ ျမန္မာစာ ဆရာမက က်မတို႔ကို ေက်းရြားဓေလ့ႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ က်မတို႔ကို လာသင္ေပးတယ္။ ကဗ်ာထဲမွာ ေတာရဲ႕ ဓေလ့၊ ရိုးရာ၊ ေက်းရြာသူရြာသားေတြက ဘယ္လိုရိုးသားတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မနဲ႔တခံုတည္း ထိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္က က်မကို အခုလုိ ေျပာတယ္။ ဆရာမက ဒီကဗ်ာလာသင္တဲ့အခါမွာ သူရြာကို သူသတိရတယ္။ ျပန္ခ်င္တယ္ ။ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရင္ ရြာမွာ ရွင္ျပဳပြဲရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကလည္း ဇာတ္ငွားမယ္တဲ့။ က်မ သူကို ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ နင္ဘယ္မွာ သြားၾကားတာလဲ။ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕။ သူမက ဟုတ္တယ္။ သူအေမက သူဆီစာ ေရးေပးလုိက္တယ္တဲ့။ တကယ့္လုိ႔ ရွင္င္ျပဳပြဲလုပ္ရင္ ဘုန္းႀကီးက မႏၱေလးမွာရွိတဲ့ နာမည္ႀကီး ဇာတ္ကို သြားငွားမယ္လို႔ က်မကို လာေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မသ႔ူကို သိပ္မယံုဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ သူမက အၿမဲတမ္း ရြာကိုပဲ ျပန္ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာတာကိုး။ ဒါနဲ႔ က်မက ဆရာမစာသင္ေနတယ္။ စကားမမ်ားနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ညေန ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ က်မလည္း အေဆာင္ကို ျပန္လာတယ္။ အေဆာင္ေရာက္တာနဲ႔ လြယ္အိတ္ခ်ၿပီး ေရခ်ိဳးမယ္လုပ္တုန္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က က်မကုိ လာေခၚတယ္။ နင္ရဲ႕ဦးေလး ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒါ နင့္ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ သြားေတြ႔လိုက္ဦးတဲ့။ က်မလည္း ဦးေလး ေရာက္လာရင္ေတာ့ မုန္႕ဖိုးလည္းရမယ္။ အိမ္ကစာလည္းရမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပ်ာ္ၿပီး ဦးေလးကို သြားေတြ႔တယ္။ က်မရဲ႕ ဦးေလးက အေမဘက္က ေတာ္တယ္။ အေမရဲ႕ေမာင္ေပါ့ေနာ္။ ဦးေလးကိုေတြ႕ေတာ အရမ္းေပ်ာ္မိတယ္။ ဦးေလးလည္း ေပ်ာ္မယ္လို႔ က်မထင္မိ တယ္။ ဦးေလး က က်မအတြက္ မုန္႔ေတြနဲ႕စာေတြ ယူလာေပးတယ္။ က်မကို မုန္႔ေတြ ၀ယ္ေကၽြးလို႔ေပါ့။ ေနာက္ၿပီး စာကိုႀကိဳးစား တဲ့။ စာတတ္မွ သူမ်ား အႏွိမ့္မခံရမွာတဲ့။ က်မရဲ႕ ဦးေလးက (ေကအဲန္ယူ)မွာ အရာရွိတစ္ေယာက္ေလ။ က်မကို သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ဟုိစကားဒီစကား လိုက္ေျပာၾကတယ္။ ဦးေလးက က်မအတြက္ အိမ္က ေပး လုိက္တဲ့စာပါတယ္၊ အုန္းဆီေတြလည္း ယူလာေပးတယ္ ။ ဒီႏွစ္ ရြာကို ျပန္မလာဘူးလားတဲ့ က်မကိုေမးေတာ့ က်မက ျပန္ခ်င္ တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူလာႀကိဳမွာလဲ မႏွစ္ကဘဲ ျပန္ၿပီးတယ္။ ႀကိဳမယ့္လူရွိရင္ေတာ့ က်မျပန္မယ္လုိ႔ သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဦးေလးက သူလာႀကိဳမွာေပါ့တဲ့။ တကယ္လား လို႕က်မျပန္ေမးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးေလး အလုပ္မ်ားတာကို က်မသိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံကေပးတဲ့ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနရတာေလ။ ဦးေလးက မၾကာခင္ သူျပန္ရေတာ့မယ္၊ အိမ္အတြက္စာထည့္ေပးခ်င္ တယ္ဆိုရင္ စာေတြေရးထားေပါ့။ ျဖစ္နုိင္ရင္ ဒီညဘဲ ျပန္ေရးပါတဲ့။ က်မလည္း စာေတြနဲ႕ ဦးေလးေပးတဲ့ မုန္႔ဖုိးကို လက္ထဲမွာ ကိုင္ၿပီး အေဆာင္ကို ျပန္လာေတာ့တယ္။ အေဆာင္ေရာက္တာနဲ႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ထမင္းသြားစားတယ္။ အလုပ္ေတြ အကုန္လံုးၿပီးတာ နဲ႕ အိမ္ကပို႔လိုက္တဲ့ စာေတြကို ေဖာက္ဖတ္ေတာ့တယ္။ စာထဲမွာ ပါတဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ က်မ မထင္မွတ္တဲ့ အေၾကာင္း ေတြပါလာတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီေက်ာင္းႀကီးပိတ္ရင္ ျပန္လာပါတဲ့။ က်မရဲ႕ ေမာင္ေလးေတြကိုလည္း ရွင္ျပဳေပးမယ္ေပါ့။ က်မ အလြန္၀မ္းသာသြားတယ္။ ဒါနဲ႕ အင္း ရြာကို ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း စာျပန္လိုက္တယ္။ က်မရဲ႕ တစ္ရြာတည္းသား သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္လည္း အိမ္က ပို႔လုိက္တဲ့ စာေတြပါလာတယ္။ စာေတြဖတ္ၿပီးတာနဲ႕ရြာကို တခါတည္း ျပန္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေတာ့တာပဲ။ က်မထက္ က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ပိုဆိုးမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ သူလည္း သူရဲ႕ေမာင္ေလးကို ရွင္ျပဳေပးမယ္တဲ့။ ေက်ာင္းႀကီးပိတ္ရင္သူအေမ လာေခၚမယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ က်မတုိ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျမန္ျမန္စာ ေမးပြဲေျဖၿပီး ျမန္ျမန္ရြာကိုဘဲ ျပန္ခ်င္တယ္။ အခ်ိန္ေတြ၊ ရက္ေတြ၊ လေတြကို တရက္ၿပီးတရက္ တြက္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အားလံုးအတြက္ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ အခ်ိ္န္နီးကပ္လုိ႔ စာေတြက်က္ေနၾကၿပီ။ က်မတို႔အတြက္ကေတာ႔ အခ်ိန္ကၾကာေညာင္းၿပီး မကုန္ႏိုင္ သလိုဘဲ ခံစားမိတယ္။ က်မရဲ႕အက်င့္က စာေမးပြဲနီးတဲ့အခ်ိ္န္မွာ စာက်က္ရမွာ ပ်င္းတယ္။ မက်က္ဘူးေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့။ တျခားလူနဲ႔ ေတာ့ ခံယူခ်က္ခ်င္းမတူဘူး။ စာေမးပြဲနီးမွ စာက်က္လုိ႔ကေတာ့ က်က္ၿပီးသား ရၿပီးသားစာကိုလည္း ေမ့သြားႏိုင္တယ္လို႔ က်မထင္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိပ္ၿပီးမက်က္ဘူး။ ရၿပီးသားစာေတြကို ျပန္ေႏြးတယ္။ မရတဲ့စာေတြကို စိတ္ထဲမွာပဲ မွတ္ထားတယ္။ တကယ့္လို႔ စာေမးပြဲမွာပါခဲ့ရင္ သတိရရင္ေျဖခ်လိုက္မယ္။ မရရင္ မေျဖဘူးေပါ့ေနာ္။ ေက်ာင္းခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ စာေတြရၿပီးလားလို႔ က်မတုိ႔ကိုလာေမးရင္ ရၿပီလို႔ဘဲ က်မကေတာ့ အၿမဲတမ္း ျပန္ေျဖမိတယ္။ အခ်ိန္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကုန္ဆံုးလာေတာ့ စာေမးပြဲႀကီးေျဖဖို႔ အခ်ိန္ဘက္ကို ေရာက္လာေတာ့တယ္။ က်မတို႔ တဘာသာၿပီး တဘာသာ ေျဖဆုိတာေပါ့။ အဲလိုစာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတဲ ့အခါမွာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဟိုစာမရလို႔ ဒီစာမရလို႔ ေျဖၿပီးသား ေမးခြန္းေတြကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကုိယ္ကိုု စိတ္တိုမိတာေတြကိုလည္း ေတြ႔ရတယ္။ က်မတကယ္ေျပာရရင္ က်မလည္း မရတာေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားကေတာ့ ရွိၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တခါမွ ေမးခြန္းစာရြက္ ေတြျပန္ၾကည့္ၿပီး စုတ္မၿဖဲဖူးဘူး။ ေျဖၿပီးသားေမးခြန္းေတြကို ေနာင္အတန္းတက္လာမယ့္ ေမာင္ေလးေတြ၊ ညီမေလးေတြ အစမ္းၾကည့္ရ ေအာင္ဆိုၿပီး အၿမဲတမ္းသိမ္း ထားေပးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မ ေက်ာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အက်င့္ဆိုးေလးလား၊ အက်င့္ေကာင္းလား ေတာ့မသိဘူးေနာ္။ စာေမးပြဲေျဖၿပီးတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး စတုိင္ပင္ၾကတယ္။

ယုန္ကေလး