ေကာ္သူးေလႏွစ္၆၀ စစ္ပဲြ

ဒီေအာင္ခင္

ဇူလုိင္ ၃၊ ၂၀၀၈

KNU ဘာလဲ
ကရင္အမ်ဳိးအသားအစည္းအ႐ုံး(KNU)ဟာ စစ္အစုိးရနဲ႔ အပစ္အခတ္မရပ္ေသးတ့ဲ သူပုန္အဖဲြ႔ေတြထဲမွာ အႀကီး ဆုံးအဖဲြ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အစုိးရနဲ႔ သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆုိင္တ့ဲ အဖဲြ႔အစည္းေတြက မဟာမိတ္ႀကီးအျဖစ္ ေလးစားရတ့ဲ၊ အားကုိးရတ့ဲ အဖဲြ႔ႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကရင္တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ေတြဟာ ျမန္မာစစ္အစုိးရကုိပုန္ကန္ခ့ဲတာ ႏွစ္ေပါင္း၆၀ရိွပါၿပီ။ သိပ္မၾကာ ေသးခင္ကပဲ ေစာဘုိျမ၊ ပဒုိမန္းရွာ၊ ေစာဘသင္စိန္ စတ့ဲ KNU ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္ သြားပါတယ္။ လက္ရိွအေျခအေနမွာ အင္အား ႀကီးမားလွတ့ဲ ဒီအဖဲြ႔ႀကီး တျဖည္းျဖည္း ခ်ိနဲ႔လာတာ ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီလုိ အားနည္းလာရတာဟာ နာမည္ေက်ာ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ကြယ္လြန္သြားလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အစုိးရက KNU နယ္ေျမေတြကုိ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ သိမ္းပုိက္ႏုိင္ခ့ဲလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၁၇ ႏွစ္အတြင္း KNUရဲ႕ ေအာက္ေျခ နဲ႔ အလယ္အလတ္အဆင့္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားကုိ စစ္အစုိးရက စီးပြားေရးလုပ္ပုိင္ခြင့္မက္လုံးေတြ ေပးၿပီး လက္နက္ခ်ခုိင္းခ့ဲပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ KNUရဲ႕နယ္ေျမေတြ၊ အင္အားေတြ ပ့ဲထြက္ခ့ဲတာပါ။

DKBA ဘာလဲ
KNUရဲေဘာ္ေတြထဲမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္က အမ်ားစုပါ။ ၁၉၉၅ ဒီဇင္ဘာလမွာ KNU ထဲက တပ္သား အင္ အား ၅၀၀ ခန္႔ ပုန္ကန္ခြဲထြက္သြားပါတယ္။ ခဲြထြက္သူေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္တ့ဲ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြပါ။ သူတုိ႔ က ဒီေကဘီေအ(DKBA) ဆုိၿပီး အဖဲြ႔တခုကုိတည္ေထာင္လုိက္ပါတယ္။ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိး သားတပ္မေတာ္ (DKBA) လုိ႔ အမည္ေပးပါတယ္။

ဒီ ကရင္အဖဲြ႔ႏွစ္ဖဲြ႔ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းႏုိင္ေရးအတြက္ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႔က ၾကား၀င္ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါေသး တယ္။ မေအာင္ျမင္ပါ။

စစ္အစုိးရက ဒီအခြင့္အေရးကုိ လက္လြတ္မခံပါဘူး။ DKBA ကုိ ၀င္ပူးလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ DKBAဟာ စစ္အစုိး ရရဲ႕ မဟာမိတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ KNUရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္စခန္းႀကီး က်ဆုံးသြားတာပါပဲ။

ဟုိတုန္းက မာနယ္ပေလာကုိ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တပ္ရင္းတပ္ဖဲြ႔အလုံးအရင္းနဲ႔ ၀င္တုိက္ခ့ဲေပမ့ဲ မေအာင္ျမင္ခ့ဲပါဘူး။ နယ္ေျမကြ်မ္းက်င္တ့ဲ၊ မာနယ္ပေလာ ေဒသခံေတြျဖစ္တ့ဲ DKBA ကရင္တပ္ဖဲြ႔ေတြကုိ ဦးေဆာင္ၿပီး ၀င္တုိက္ခုိင္းမွပဲ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ေအာင္ျမင္ခ့ဲပါတယ္။

“မာနယ္ပေလာကုိ ၀င္တုိက္တ့ဲအခ်ိန္မွာ DKBA ေတြကုိ ေရွ႕ကေနသြားခုိင္းတယ္၊ စစ္တပ္က ေနာက္က လုိက္ တယ္။ မာနယ္ပေလာမွာရိွတ့ဲ KNUေတြက မခုခံေတာ့ဘူး။ ဆုတ္ေတာ့တာပဲ။ ကရင္အခ်င္းခ်င္းဆုိေတာ့ မပစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႔ စခန္းလည္း က်သြားတာပဲ။” လုိ႔ မာနယ္ပေလာမွာ ေနထုိင္ခ့ဲဖူးသူတဦးက ဆုိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က DKBA နဲ႔ ေပါင္းၿပီး KNUတပ္ေတြကုိ ၀င္တုိက္တယ္ ဆုိတ့ဲသတင္းေတြ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ၾကားေနရေတာ့တာပါပဲ။ DKBA က အဖဲြ႔၀င္သစ္ေတြ ပုံမွန္ စုေဆာင္းေနပါတယ္။ လက္ရိွ အေျခ အေနမွာေတာ့ DKBA ရဲ႕အင္အား ၂၀၀၀ နဲ႔ ၃၀၀၀ ၾကားမွာရိွမယ္လုိ႔ www.janes.com က ခန္႔မွန္းပါတယ္။

စစ္အစုိးရနဲ႔ DKBA
DKBA ဖဲြ႔ၿပီး ၂လအၾကာမွာ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းတခုကုိ ၀င္ေရာက္ၿပီး ပဒုိမန္းရင္စိန္ဆုိတ့ဲ KNU ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကုိ ၀င္ဖမ္းသြားခ့ဲပါတယ္။ DKBAမွာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္တာ၀န္ယူေပးဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းပါတယ္။ ပဒုိမန္းရင္စိန္က လက္မခံပါဘူး။ ဒါနဲ႔ စစ္အစုိးရလက္ထဲ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ အစုိးရ က ပဒုိမန္းရင္စိန္ (ယခု အသက္ ၇၇ႏွစ္)ကုိ ေထာင္ အႏွစ္ ၂၀ ခ်လုိက္ပါတယ္။ ၅ ႏွစ္အၾကာမွာ DKBAရဲ႕ ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တ့ဲ ၿမိဳင္ႀကီးငူဆရာေတာ္ရဲ႕ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ေၾကာင့္ အစုိးရက သူ႔ကုိ လြတ္ေပးပါတယ္။ (မၾကာခင္မွာပဲ KNUထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမထဲ တိမ္းေရွာင္ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။)

ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ဒီဇင္ဘာမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က DKBAရဲေဘာ္ ၅ေယာက္ကုိ ပစ္သတ္ခ့ဲပါတယ္။ စစ္ေျမျပင္ တေနရာ မွာ DKBAရဲေဘာ္ေတြကုိ ေရွ႕က ခ်ီတက္ခုိင္းတယ္၊ ဒီရဲေဘာ္ေတြက “မသြားႏိုင္ဘူး၊ ကရင္ အခ်င္းခ်င္း မပစ္ႏိုင္ ဘူး”လို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ ပစ္သတ္ခံရေၾကာင္း ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္ သတင္းတပုဒ္က ဆုိပါတယ္။ “အခုကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ဒီျပႆနာေတြကို က်ေနာ္တို႔ၾကားမွာ ေျဖရွင္းလို႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ တပ္မေတာ္အစိုးရနဲ႔ လက္တြဲၿပီး ျပည္နယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာျဖစ္တယ္” ဆုိတ့ဲ DKBAအရာရိွတဦးရဲ႕တုန္႔ျပန္ခ်က္ကုိလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အပစ္အခတ္ ရပ္မလား
ေကာ္သူးေလျပည္နယ္ (ကရင္ျပည္နယ္)မွာ ႏွစ္ ၆၀ လုံးလုံး တုိက္ပဲြေတြ ျဖစ္ခ့ဲတာေၾကာင့္ ေဒသခံ ျပည္သူေတြ ကမၻာပ်က္ခ့ဲရပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္အထိ စစ္ေဘးတိမ္းေရွာင္ရတ့ဲအတြက္ ဒုကၡသည္ စခန္းႀကီးေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္။ တိမ္းေရွာင္ရတ့ဲအေရအတြက္က သိန္းနဲ႔ခ်ီ ရိွတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံအထိ မ ေရာက္ဘဲ ေတာထဲမွာ ရြာလုံးကြ်တ္ ပတ္ေျပးေနတာေတြလည္း လူဦးေရ သိန္းနဲ႔ခ်ီ ရိွေနဆဲပါ။ သူတုိ႔ကုိေတာ့ IDP ေတြ ရြာပုန္းရြာေရွာင္ေတြ ဆုိၿပီး သတင္းေတြထဲမွာ ၾကားရမွာပါ။

(ရန္ကုန္သား မႏၱေလးသားေတြက သူတုိ႔လုိ အသက္လုေျပးေန ပုန္းေနရသူေတြကုိ သိၾကမွာမဟုတ္သလုိ၊ သူတုိ႔ကလည္း ရန္ကုန္မႏၱေလးမွာ ပစ္ခတ္တာေတြ ရိွတတ္တာကုိ သိၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။)

ျပည္တြင္းစစ္ဆုိးက်ဳိးကုိ သေဘာေပါက္တ့ဲ KNUက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကုိ စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ လက္နက္ေတာ့ မခ်ႏုိင္ဘူး၊ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးပဲြေတြ လုပ္ခ်င္ပါတယ္ တ့ဲ။ စစ္အစုိးရအဖုိ႔ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးပဲြ ဆုိတ့ဲ စကားလုံးက နားခါးစရာပါ။

ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း စစ္အစုိးရနဲ႔ KNU အၾကား ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပဲြေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ျပဳလုပ္ခ့ဲပါတယ္။
၂၀၀၄ ဇန္န၀ါရီလမွာေတာ့ စာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ႏုိင္ခ့ဲေပမ့ဲ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ႏႈတ္ကတိ (gentleman's agreement)ေတာ့ ျပဳခ့ဲၾကပါတယ္။ ဒီႏႈက္ကတိက လအနည္းငယ္ေတာ့ အလုပ္ျဖစ္ခ့ဲဟန္ တူပါတယ္။ အခုေတာ့ တုိက္ပဲြေတြ ပုိၿပီး တုိးပြားလာပါၿပီ။

KNUစစ္႐ုံးခ်ဳပ္ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြအရ တႏွစ္ကုိ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး တုိက္ပဲြေတြ ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ၂၀၀၆ အတြင္း ၁၃၈၃ ႀကိမ္၊ ၿပီးခ့ဲတ့ဲႏွစ္မွာေတာ့ ၁၃၉၁ ႀကိမ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးအေျခအေန
ဒီရက္ပုိင္းအတြင္း KNU စခန္းတခုကုိ DKBA က ၀င္တုိက္တာ တုိက္ပဲြက ၂ ရက္ၾကာခ့ဲပါတယ္။ စခန္းက ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ ေက်ာေပးထားတ့ဲ စခန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း DKBAနဲ႔အတူ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ပါပါတယ္။ ၂ ရက္ တုိက္ပဲြ အၿပီးမွာေတာ့ ဒဏ္ရာရ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သား တဦးကုိ ဖမ္းဆီးမိခ့ဲေၾကာင္း KNU ဗုိလ္မွဴးေစာလွေငြက RFA သတင္းဌာနကုိ ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔ကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံ စစ္တပ္လက္ထဲ လဲြေျပာင္းေပးလုိက္တယ္ လုိ႔လည္း ဆုိပါတယ္။ အစဥ္အလာအရဆုိရင္ ထုိင္းႏုိင္ငံက ဒီ ဒဏ္ရာရစစ္သားကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္ တရား၀င္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးမွာပါ။

ထုိင္းတပ္မေတာ္ကလည္း တုိက္ပဲြျဖစ္တ့ဲေနရာအနီးမွာ အင္အားတုိးခ်ဲ႔ၿပီး တပ္လွန္႔ထားပါတယ္။ တုိက္ပဲြျဖစ္ခ်ိန္မွာ KNU DKBA ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သား ဘယ္သူ႔ကုိမဆုိ ထုိင္းနယ္ေျမထဲ ၀င္မလာေအာင္ ကာကြယ္ဖုိ႔၊ သူ႔ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ အင္အားတုိးထားတာလုိ႔ ယူဆရပါတယ္။

KNUက သူ႔တပ္ေတြအတြက္ လက္နက္နဲ႔ ရိကၡာျဖည့္တင္းဖုိ႔ ထုိင္းနယ္ေျမကုိ သုံးခြင့္ရခ်င္မွာပါ။ DKBA ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တုိ႔ကလည္း ထုိင္းက ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ ထုိင္းနယ္ေျမထဲ၀င္ၿပီး KNUစခန္းကုိ ေနာက္ေက်ာ ကေန လြယ္လြယ္ကူကူ ၀င္တုိက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအိပ္မက္
ကရင္ျပည္နယ္မွာ စစ္ျဖစ္ေနတ့ဲအတြက္ ႏွစ္ဘက္စလုံး ေသေၾကၾကပါတယ္။ ဘယ္သူပဲေသေသ ျမန္မာ ျပည္သားေတြပါပဲ။ ေဒသခံေတြအတြက္လည္း မသက္သာပါဘူး။ စစ္အစုိးရဘက္ကုိ ဘက္လုိက္တ့ဲသူ သတင္း ေပးတ့ဲသူဟာ KNUရဲ႕ ရန္ဘက္ျဖစ္ပါတယ္။ KNUကုိ ကူညီတ့ဲ ေဒသခံဟာလည္း စစ္ေျမျပင္အစဥ္အလာအရ ေဆြ၇ဆက္ မ်ဳိး၇ဆက္ ေသဒဏ္သင့္ေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကရင္ျပည္နယ္ထဲမွာ လုပ္အားေပး၊ ႏွိပ္စက္၊ ေပၚတာဆဲြ၊ အႏုိင္က်င့္၊ သတ္ျဖတ္၊ မုဒိမ္းက်င့္၊ ဆက္ေၾကးေကာက္၊ မီး႐ိႈ႕ဆုိတာေတြဟာ အဆက္မျပတ္ ေပၚေပါက္ေနတာပါ။ စာနယ္ဇင္းစည္းမ်ဥ္း တခုအရ ဆုိရင္ေတာ့ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ေန႔တုိင္းျဖစ္ေနတာေတြဟာ သတင္းမဟုတ္တ့ဲအတြက္၊ သတင္းအျဖစ္ ေရးသား ေဖာ္ျပစရာမလုိပါဘူး။ ဒီျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္ေတြေၾကာင့္ ဘယ္လုိခံစားရတယ္ဆုိတာကုိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဖုိ႔ စကားလုံး လည္း ေရြးရခက္လွပါတယ္။